Για Την Καρδια Ενος Αγγελου 2 : Μαζι?!

Πάμε Survivor?!

Eλευθερια

      Περάσανε δυο μέρες απο τότε που  γυρίσαμε και ολα πηγαίνουν τέλεια...
Εκτός απο το οτι αύριο παρουσιάζεται!

      Δεν θελω να φύγει! 
Είμαστε επιτέλους μαζι, παντρεμένοι και με τα παιδιά μας και πρέπει να φύγει.

      Γιωργος << Μωρο μου ηρθαμε...>> φωναζει απο το σαλονι.
Ειχε σηκωθει πρωι-πρωι με την μικρη και την ειχε παρει να πανε στο παρκο.
Θέλει να περάσει οσο πιο πολυ χρόνο μπορεί μαζί της...

     Με ανησυχει η αντιδραση της μικρης. Πως θα το παρει που ο μπαμπας της θα φυγει...
Για 3η φορα...!
Αστιο εχουμε κανταντισει !                      
      Μαριλια <<Μαμα ο μπαμπας μου πηρε παγωτο..και μπαλονι..κοιτα!>> τρεχει στην κουζινα.                                       Ελευθερια << Μμμ.... δηλαδη περασατε καλα ?! >> την σηκωνω στην αγκαλια μου και δενει τα ποδαρακια της γύρο απο την κοιλια μου.                        Γιωργος <<Αγαπες μου...>> ερχεται στην κουζινα
<< Ρε Ρια δεν εχω πει να μην την σηκώνεις?! Ξερεις οτι δεν κανει ! >> Παιρνει την μικρη απο την αγκαλια μου. Αρχισαμε παλι !    
       Ελευθερια<<Μην αρχιζεις! Δεν γινεται να μην αγκαλιαζω το κοριτσακι μου.>> Φιλαω την μικρη.
<< Πηγαινεται να πληνεται χερια για να φαμε >> αφηνει την μικρη κατω να φυγει και μετα αγκαλιαζει εμενα.                 Γιωργος << Τα παιδια ποτε θα ερθουν ?! >>                                                        Ελευθερια << Μμμ...στις 7...θα ερθουν και οι γονεις μας >> Βαζω τα χερια μου στον λαιμο του και τον φιλαω πεταχτα
<< Τι θες να σου μαγειρεψω>>                      Γιωργος <<Τιποτα! Δεν θελω να κουραστεις. Οποτε μαγειρευω εγω!>> χαιδευει την κοιλια μου.                                 Ελευθερια <<Και δεν θα περιποιηθω εγώ τον αντρουλη μου πριν φύγει?!>> τον κοροιδευω και γελαμε.                                
      Γιώργος<< Δεν θελω να κουραστείς Αν ειναι μαγειρεύω εγω ή παραγγελνουμε κάτι απ' εξω..>>
      Ελευθερια<< Ξανα σκέψου τοοοο... Απο αύριο θα εχει μονο φακές και φασολαδα....>> τον πειράζω                          Μαριλια <<Μαμα! πειναω! Αντε >> ερχεται η μικρη.
     Ελευθερία<< Μωρέ κοιτα που εχει και απαιτήσεις!>>
     Γιώργος<< Την άκουσες!>> ανασήκωνει τους ώμους του και γελαει.

                    *    *     *     *     *

     Γιώργος<< Δεν θα σηκώνεις βάρη... ουτε την μικρή θα σηκωνεις!
Και θα τρως 8 φορές τη μέρα...>>
     Ελευθερια<< Τι ?! Πας καλά?!>> τσιρίζω. Δεν γίνεται αυτο.
Σε λίγο θα εκδώσει τις 10 εντολες του Γιωργάκη!
Μην κάνεις το ένα...
Μην κάνεις το άλλο...
     Γιώργος<< Εχεις δίκιο, λίγες είναι!
Θα τρως 12 φορές! Πολλά φρούτα και λαχανικά... α και κρέας...>> λεει και το γράφει σ' ενα χαρτί.
Οχι άλλο κάρβουνο Χριστέ μου!
Κλείνω το ματι της κουζίνας και γυρίζω νευριασμενη!
<< Ααα και τέρμα οι έξοδοι απο το σπιτι! Θα τις αραιωσεις! Μια χαρα ειναι το σπίτι μας εδω... κάλεσε τους να έρθουν>> αυτος τον χαβα του!
Θα τον σκοτώσω και θα μείνω χήρα μετα απο 4 μέρες γάμου!
Ρεκόρ γκινες θα με κάνουν!
      Ελευθερία<< Γιώργο! Αλλη μια λέξη και θα σε στείλω Έβρο μέχρι να γεννήσω!>> φωναζω.
      Γιώργος<< Ελευθερία! Φροντίζω για το καλο του παιδιού μας. Πρεπει να προσέχεις οσο θα λείπω...>>
     Ελευθερια<< Δεν θα είναι η πρώτη φορά!>> φωναζω αλλα σταματάω απότομα...
Το βλέμμα του με σκοτώνει.
Ειπα βλακια γαμωτο!
<< Συγνώμη... δεν.. δεν το εννοούσα ρε μωρο μου...>> τον πλησιάζω αλλα σηκώνει το χέρι του για να με σταματήσει.
     Γιώργος<< Είχαμε πει οτι θα τα ξεχνουσαμε αλλα φαίνεται οτι εσυ δεν μπορείς ακόμα...>> λεει πληγωμενος.
     Ελευθερία<< Δεν είναι αυτό απλά... απλα δεν θελω να φύγεις!
Φοβάμαι και σε θελω δίπλα μου...>>  του λεω και αρχίζω να κλαίω.
Πάλι κλαίω... οι ορμόνες μου με εχουν τρελάνει.
    Γιώργος<< Τι κάνεις κλαίς τώρα?! Ελα ρε μωρο μου...>> με αγκαλιάζει και κλαίω στο στήθος του
<< Ελα δεν με πείραξε μην κλαίς άλλο... δεν κάνει..>> μου λεει όσο χαιδεύει την πλάτη μου.
     Ελευθερία<< Οχι πειράζει... δεν.. δεν έπρεπε να το πωωω....
Συγ - νώμη..>>
     Γιώργος << Σςςς... ηρέμησε ουρανε μου... δεν εχεις για τίποτα να ζητάς συγνώμη... εγω φταίω για όλα... και τωρα εγω φταίω που το αμελησα...
Αλλα σκέψου οτι δεν θα είμαι μακριά... 1:30 ωρα μονο...>> κουνάω καταφατικα το κεφαλι μου.
<< Καλύτερα τωρα?!>> ρωταει
      Ελευθερία<< Ναι... Σ' Αγαπω....
Εσυ?! Μ' αγαπας?!>> κανω σαν παιδάκι.
      Γιώργος<< Μην αμφιβαλλεις ποτε για αυτό! Ποτε! Είσαι η ζωη μου...
Εσυ και τα παιδιά μας... και μόλις αποληθω και βγει και ο πιτσιρίκος μας θα παμε οι τέσσερις μας μια εκδρομή.
Εντάξει?!>> ενώνει τα μέτωπα μας
    Ελευθερία<< Ναι... 2 μήνες...>>
Δυο μήνες ακόμα και θα έχουμε τον γιο μας στην αγκαλιά...
Και θα είμαστε οι τέσσερις μας...
    Κέλλυ << Ρεεε βρείτε και κανα κρεβάτι σας βλέπουν και παιδια!>> φωνάζει και τιναζομαι.
     Ελευθερία<< Ηληθια τρόμαξα>> παίρνω βαθιές ανάσες.