I Found Love by Plane

Temporary Home

Nasa road parin kami. Kitang-kita mo na yung difference ng Virginia sa Maynila. Foggy dito. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana sa buong byahe, iniisip ang mga maaaring mangyari ngayon na nandito na ako. Saan ko mahahanap ang Mommy ko?

Napaharap nalang ako nang mamalayang nagpa-park na ang kotse sa isang driveway. Siguro, mga 10 blocks din ang layo nito mula sa restaurant na kinainan namin kanina. Oh god, di pa rin talaga ako makapaniwala sa swerte ko sa mag-asawang ito!

(*o*)

"Annie, we're here. Welcome.. Please treat this as your temporary home.." nakangiting sabi ni Auntie Em

Hindi ko alam ang sasabihin ko.. Parang maiiyak ako. Bakit ang bait bait nila? Grabe. Kung sa Pilipinas lang ito, I would end up as a homeless person.

Niyakap ko sya, dahil wala akong masabi, na ikinagulat naman nito. "Thank you very much... I will, thank you!" Lumabas na ang mga luhang di ko inaasahang lumabas.

Uncle George patted me on the back. "It's gonna be alright.. Hush, come inside.." He guided me inside.

Maganda yung bahay nila. Yung tipong bahay ng mga mayayaman sa Pilipinas. May paintings sa mga dingding at ornamental plants sa mga piling bahagi ng bahay. Malinis. Walang bahid ng kalat.

"Your home's lovely." I said, examining the interiors.

"I'm glad you like it." sabi ni Auntie Em na nagaalis ng cardigan nya

Tumango lang ako, at nagpatuloy sa pagtingin-tingin sa mga gamit sa kabahayan.

May isang grand piano at dalawang gitara. Isang acoustic at electric.

"Our children are gifted musicians. If you may ask about the instruments." paliwanag ni Uncle George, na tumingin kay Auntie Em para humingi na supporting opinion

"You're making me miss Cal more and more, George.." Auntie Em sighed

"Hmmm..." bumuntong-hininga nalang si Uncle George

Nakaramdam ako ng awa sa mag-asawa. Bakit kaya ang agang umalis sa mundo ni Cal. Ano kayang nangyari sa kanya? Pero given sa situation ngayon, mukhang hindi sila game pagusapan ito kaya hindi na muna ako magtatanong.

Tumingin naman ako sa dingding ulit. May ilang family pictures and solos dito. Medyo may kalabuan ang mga ito, mukhang hindi masyado naaalagaan. Idinivert ko naman ang tingin ko, at nakakita ng mga notang naka-frame sa dingding. Notes and scales. G-clefs and time signatures. Yeah, hindi ko nakakalimutang musicians ang nakatira dito.

"WHO IS SHE?" nagulat ako sa isang panibagong boses na biglang nagsalita sa likod ko. Napaharap ako , at... Oh la laa. Tall, fair-skinned, and... Handsome.

(*o*)

Napangiti na ako nang hindi ko namalayan.

"Oh, Trevor.. Dear, this is Annie.. she's from the Philippines.." pagi-introduce sakin ni Auntie kay Trevor

I reached out my hand to him, but he just looked at it.

Na-awkward-an naman ako at ibinaba ang kamay kong hindi tinanggap.

"Son, treat her nicely. She's a good person. She'll be staying here fore the meanti--" Uncle George got cut off unexpectedly

"What? So, you're telling me that she's gonna live with us? Cause you know, normal parents would bring back his son a present. NOT A PERSON." Tumalikod na siya pagkatapos non.

"That's not so nice, Trevor." paninita ni Auntie EM

Narinig ko na namang bumuntong-hininga si Uncle George.

"Ansyl, please excuse my son's behavior. He's been like that since he lost his brother.." paghihingi nya pa ng paunmanhin

"Oh, no. It's okay.. It is, really." Pero deep inside, parang ang sama sama ng loob ko. Iba rin talaga sa Pilipinas. Uso ang HOSPITALITY. Haaay.. Medyo magiging mahirap ata ito. Pero ako naman ang makikitira kaya, dapat lang na ako ang makisama.

(T3T)

And then, nagka-idea ako...

~~

HIIIIIII! After 123456789 years! Nakapag-update din! Sorry sorry! Ngayon na nga lang nakapag-update, sobrang ikli pa. Shemay,  pwede pa po bang bumawi? Please? Hahaha :)*

Hugs. Please comment on what you think about my writings. Thanks! :)*

Love,

RedBrains :)*