Κεφάλαιο 7

233 28 6
                                    

«Τι λες να βγούμε σήμερα;» είπε ο Νίκος. «Σε κάνα εστιατόριο, ίσως». Η Δάφνη διάβαζε ένα βιβλίο. Ο Νίκος διόρθωνε γραπτά. «Εσύ διαλέγεις».
Σήκωσε το βλέμμα της να τον κοιτάξει. Πόσος καιρός πήγαινε πού να της πρότεινε κάτι τέτοιο; Δύο μήνες; Τρεις μήνες; «Χμμ, τελευταία σκεφτόμουν πόσο πολύ θέλω να πάμε σινεμά. Ξέρεις, με πιάνει κάπου κάπου. Αλλά δεν μπορώ να βγω έτσι, όχι με τέτοιο μάτι».
     «Έλα τώρα Δάφνη, γίνεσαι υπερβολική... Σινεμά ε;» Χτυπούσε το στυλό απαλά στα χείλη του. «Καθόλου κακή ιδέα. Έχεις στο μυαλό σου κάποια καλή ταινία;»
     Η Δάφνη έβαλε το βιβλίο στην άκρη. «Είναι μία, αλλά δεν ξέρω αν θα σου αρέσει».
     «Αν έχει τίποτα ρομαντικά και τέτοια να μου λείπει», είπε και χαμογέλασε. «Πλάκα κάνω... θα δούμε ό,τι θέλεις εσύ, αρκεί να βγούμε να ξεσκάσουμε λίγο».
«Ξέρεις πόσο μου αρέσουν τα θρίλερ».
     «Α, έχουμε ζήσει αρκετό απ' αυτό με τη μάνα σου, πίστεψέ με».
     Η Δάφνη τον κοίταξε έντονα, αλλά ήταν αδύνατο να μη γελάσει.

Η βοή πίσω από το μάτι (Ολοκληρωμένο)Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt