Hij is onvermijdelijk

42)Lange mouwen en joggingbroeken

( to be a human is to have mercy. Why is it impossible for us to have mercy on ourselves. )

*42) Lange mouwen en joggingbroeken

{ LIA }

Met brandende ogen word ik wakker op een nat kussen door al het gehuil van gisteren. Ik zie dat er bloed ligt op mijn bed. Shit. Ik was vergeten verband of iets dergelijks op de gesneden plekken te zetten. Snel stap ik uit bed en haal uit de badkamer een doos met verband en pleisters. Op alle plekken waar het nodig is plak ik een pleister. Zo, die zitten. Ik bekijk  mezelf in de spiegel en merk dat ik er anders uit ziet. Het lijkt alsof ik ziek ben. De donkere kringen onder mijn ogen zie je maar al te goed en mijn haar hangt door het vele gehuil nat langs mijn gezicht. Ik kan zo niet naar school. 

"Mam! Kan ik alsjeblieft thuis blijven vandaag? Ik voel me niet goed." Schreeuw ik vanuit de badkamer wetend dat mijn moeder de kamer ernaast zit.  "Niet overdrijven Nathalia! We vinden heus wel een veel leukere opleiding voor je dan die teken bullshit." Ik zucht. 

Als ik mijn broek wil aantrekken lijken mijn benen te branden op alle plekken waar ik me gesneden heb gister nacht. Ik doe mijn broek voorzichtig uit en verwissel hem voor een losse joggingsbroek. Ook doe ik een shirt met lange mouwen aan omdat ik niet wil dat mensen zien waar mijn huid open gesneden is. 

Eenmaal op school aangekomen kom ik veel te laat de klas binnen. Als eerst gaan mijn ogen naar Michael die achterin de klas zit. Hij kijkt meteen op als ik de klas binnen kom. Het lijkt alsof we elkaar uren aankijken maar dat is niet zo. De docent vraagt waarom ik te laat ben en ik antwoord zoals gewoonlijk dat ik me alweer verslapen heb. Zonder Michael aan te kijken ga ik zitten op een plekje voorin de klas. Ik kijk opzij als ik zit en zie Demi naar mijn kleren staren. Oh shit. Volgens mij heeft ze mij door. 

"Wow wow wow, niet zo snel jij!" Roept Demi mij achterna wanneer ik zo snel mogelijk het klaslokaal verlaat als de bel gaat. Ik sta stil en zij gaat tegenover mij staan.  "Waarom Lia? Wat is er gebeurt?" Vraagt ze.  "Wat bedoel je? Er is niks." Lieg ik. Ze zucht.  "Waarom heb je jezelf gesneden? Denk je nou echt dat ik dat niet door had! Kijk wat je aan hebt!" Ik slik. Ik moet gewoon nu met iemand erover praten. Soms is het beter om stil te zijn maar soms wil je echt iets kwijt zoals nu. Ik trek Demi mee het schoolgebouw uit en we gaan staan achter het fietsenhokje.

"Vertel het me nu!" Ze klinkt boos maar ik weet dat ze ongerust is. Daarom is ze mijn beste vriendin. 

"Gisteren kwam er een brief binnen waarin stond dat ik afgewezen ben voor het grafisch lyceum." Fluister ik. Het klinkt alsof het niets is maar het betekent veel voor mij.  "Het grafisch lyceum? Is dat niet een college voor kunst en shit?" Ik knik.  "Hoe kom je op het idee?"  "Ik hou van kunst. Tekenen doe ik al vanaf ik heel klein was en het is echt mijn talent Demi." Ze blijft mij verbaast aankijken.  "Dat wist ik niet." stamelt ze. 

 "Ik dacht dat je na dit jaar niet meer wou studeren. Zo herken ik je ook niet."  "Dat was vroeger. Nu wil ik het wel." antwoord ik kil.  "Wie heeft je overgehaald dan?"  "Niemand." Ze slaat haar armen over elkaar.  "Ik ben gewoon van plan verandert." Mompel ik maar dat is nog steeds niet genoeg.  "Wie heeft je overgehaald?" Herhaalt Demi haar vraag. Volgens mij heeft ze wel al een vermoede. 

"Michael." Antwoord ik zachtjes. Ze grijnst.  "Wat speelt er tussen jouw en Mike? Eerlijk!" Mijn hart maakt een klein sprongetje. Dat is precies wat ik ook wil weten. Wat speelt er tussen Michael en mij?  "Die zuigzoen is van Michael he? Of niet Lia?" Ik wil antwoorden maar ik weet niet hoe. Moet ik de waarheid vertellen? 

"Je weet niet hoeveel mensen er naar mij komen om te vragen of jullie een stel zijn. Veel mensen hebben jullie samen gezien Lia. Is die zuigzoen van hem? Ben je hem daarom aan het ontwijken vandaag? Wat speelt er tussen jullie?" Allemaal vragen die ik niet wil beantwoorden. Mijn hoofd bonkt en ik voel me steeds warmer worden. 

"Heb je jezelf gesneden voor hem?" Vraagt ze zachtjes. Ik slik. Mijn hart gaat tekeer en ik krijg het steeds benauwder. Wat is er toch met mij? Ik wil haar alles vertellen. Alles wat er die nacht was gebeurt bij het meertje toen ik Michael gezoend heb. Maar ik kan het niet. Nog niet. 

"Er is niks gebeurt." Zegt ik een beetje bibberig. Ze trekt haar wenkbrauwen op. "Ik voel niks voor Michael, echt niks. We zijn alleen maar vrienden doordat we natuurlijk partners zijn voor scheikunde anders had ik nooit een woord met hem uitgewisseld. Dat we vrienden zijn betekent zelfs niks voor mij!" Het voelt niet goed om dit te zeggen maar ik wist niet beter.  "Is dat de waarheid?" Vraagt ze. Ik frons en knik. Ze bijt op haar lip en kijkt langs mij heen. Ik draai me om en zie hem staan. Fuck! 

Ik kijk van Demi weer terug naar Michael en zie een gezichtsuitdrukking op zijn gezicht die ik nog nooit eerder heb gezien. Hij lijkt gebroken? 

"Waarom zo gespannen Lia? Ze sprak de waarheid toch Michael?" Hoor ik Demi achter me zeggen. Ik zucht. Wil ik het antwoord wel horen? Ik blijf Michael aan kijken en zie dat hij knikt. "Ja." Fluistert hij zo zachtjes dat alleen ik hem kan horen. Zo'n klein woord maar toch zo'n groot effect. Maar dit is de waarheid toch? We voelen niks voor elkaar. Dat is toch wat ik wil? Toch voelt het niet goed. 

"Waarom zijn jullie zo stil?" Vraagt Demi. Op dit moment had ik gewild dat ze niet kon praten. Ze maakt het volgens mij alleen maar erger maar daar kan zij niks aan doen. Ik lieg tegen haar terwijl ze mijn beste vriendin is. Michael houdt zijn schouders op en draait binnen een seconde om. Niet veel later loopt hij met grote passen de gang uit naar de uitgang. Ik blijf twee seconde verbaasd stil staan maar dan pas realiseer ik me dat ik nu in actie moet komen.  "Michael!" Roep ik. Hij loopt gewoon door.  "Michael Stop!" Roep ik en ren achter hem aan. Hij loopt naar zijn auto en stapt in. Het lukt mij nog net om ook in zijn auto stappen. Mijn hart bonkt als een gek. 

~ 

okay het is echt zo lang geleden dat ik voor het laatst op watpadd was. Ben al paar maanden niet meer online geweest. Dat heeft natuurlijk zijn redenen. Hopelijk kan ik nu wel vaker updaten want ik mis het schrijven wel. Sorry!!

xoxo