PROLOGUE
I was just 12 years old (2017) when i wrote this story so please, bear with me.
Nerd? Ako? Oo. Why? Is there a problem about that? Masaya akong gan'to ako. Bakit? Kasi tahimik ang buhay ko, walang pagulo, walang problema.
Tahimik lang ako, hindi ako sanay na may mga ibang tao o maraming tao ang nakikita ko. May sakit ako sa puso kaya hindi rin talaga ako pwede sa maraming tao o mausok na lugar.
Nagaaral ako sa Hanguk University at niisa wala akong kakilala o kaibigan maliban sa mga teacher na mabait sakin, kaya madalas rin akong tawagin'g Ms. Nobody bukod sa Ms. Nerdy ng Hanguk University.
Hindi ko gusto na mabago ang ganitong buhay ko, hindi ko gustong sumikat sa campus namin dahil lang sa pagbabagong nangyari sakin kahit na sikat na ako sa campus bilang valedictorian, hindi ko gustong mapansin ako ng ibang tao, hindi ko gusto na magbago at hindi ko rin gusto na iwan ang kinagisnang buhay ko bilang pagiging Ms. Nerdy.
Nagbago lang naman ako dahil sa lalaki, dahil sa limang lalaki na pumasok sa buhay ko.
Hindi naman mahirap kung gusto mo talaga pero kung may dahilan man na hindi maganda hindi rin tama na gawin mo ang lahat para lang sa kagustuhan mo.
No words can express my feelings. Nervous, inlove, happy, emotion, excited, and the feeling na i was feeling hurt.
Being Nerd is not weird, it's fun!
Ako si Arriane Lee, and this is my story.
YOU ARE READING
Ms. Nerdy
Teen FictionMs. Nerdy? Oo alam kong tahimik at lonely ang buhay ko pero kuntento na ako dito. Aral dito, aral doon. Libro, libro, libro. Laging tahimik, hindi napapansin ng iba, walang kaibigan, madalas na bubully. sa school, tambay sa library, ayaw pumunta sa...