Ik ben dik, mijn boven benen zijn net worsten, ik heb een lelijke tanden. Ik ben het niet waard. Als ik dat tegen je zeg, zal je mij 9 van de 10 keer ongelijk geven, je zal zeggen dat ik mooi ben zoals ik ben en dat ik mij zelf niet zo naar beneden moet halen, dat ik eens naar jou moet kijken en want jij hebt pas worsten benen.... Maar als ik dan zeg dat ik prachtig ben, dat ik de perfecte benen heb en dat ik de difintie ben mooi, dan zul je over mij rodellen, je zal zeggen dat ik een te hoge dunk van mijzelf heb.
Dus misschien zeg ik de volgende keer wel niks, simpel weg omdat ik niet wil horen dat je vindt dat de dunne stokjes waar jij op loopt dik zijn, want als dat zo is wat zijn mijn benen dan?
Maar het is zo moeilijk het niet te zien. Dus misschien is de beste optie het te accepteren, accepteren dat we imperfect zijn. Ja wij, wij mensen zijn namelijk allemaal imperfect en we zijn allemaal wel eens onzeker over ons lichaam, ik weet dat jij dat ook weet, zorg ervoor dat je het niet vergeet.
205 woorden, wel een heel kort hoofdtuk dit keer, wat vinden jullie langeren hoodstukken of niet? Weet iemand trouwens nog een leuke gebruikers naam?
-xx- iemand met een imperfect lichaam opzoeknaarNeverland.
2017
