Bezwzględnie//A.Wellinger

#27

-dziękuje trenerze

-Andreas jesteś pewien

-tak

-dobrze, niech ci będzie

Uśmiechnąłem się do trenera i poszedłem się spakować. Nie chce marnować chwili chcę to wszystko wyjaśnić.

*Następnego dnia*

Ola

Obudził mnie dźwięk telefonu. Okazało się, że dzwoni Ala

-No co tam potrzebujesz-spytałam miłym głosem

-OLA ON DO CIEBIE LECI!!!

-czekaj co? kto?

-Andreas leci do Polski do ciebie, zrezygnował z konkursu dla ciebie

-NO CZY GO COŚ BOLI?!

-Tak najprawdopodobniej serce, bo mu je złamałaś to chłopak musi wyjaśnić bo cię K O C H A!!

-Nie przesadzaj co? On mnie zdradził nie ja jego!!

-pewna jesteś?

-tak... nie

-no właśnie, a przypomnieć ci co sobie obiecaliście?

-Że będziemy ze sobą rozmawiać

-no właśnie

-KURWA, ALE JESTEM GŁUPIA!! Dobra muszę do niego zadzwonić paa

-papa

Dzwonie do Andreas nie może zrezygnować z konkursu dla mnie!! Pierwszy sygnał, drugi, trzeci.. siódmy i nic. No gdzie ty jesteś?! Ewa jeszcze śpi ja nie mogę się dodzwonić do Andiego no super, przez mnie nie wystartuje. No weźcie mnie zabijcie. W całym domu rozległ się dźwięk dzwonka, oczywiści Ewy nie obudził.  

-Hej skarbie musimy pogadać-powiedział Welli, a ja nic nie mówiąc wskoczyłam na niego. 

-przepraszam-tylko tyle z siebie zdołałam wypowiedzieć

-Skarbie nie masz za co przepraszać. To ja ci powinienem wszystko powiedzieć, wyjaśnić, przeprosić.

-ale to przeze mnie nie wystartujesz w konkursie

-Ola to była moja decyzja i tak bym daleko nie skoczył

-dlaczego

-bo ty jesteś moją motywacją, a jak cię tam nie ma i mnie nie wspierasz to jest trudno, bardzo trudno.

Pocałowałam

 go, wyraźnie był zdziwiony. Ewa musiała przerwać tą jakże cudowną scenę. 

-ej młodzieży ja wiem kłótnia, potem czas godzenia się i wg romantycznie niczym w "Remo i Julii", ale może łaskawie zaprosisz swego Romo do środka? 

-przerwałaś nam wiesz?

-przeżyjecie

-Dobra wejdź do środka skoro nam już bezczelnie przerwano. To jest Ewa żona Kamila, Andreas mój chłopak.

-cześć Andreas

-Ewa miło mi, dobra już nie przeszkadzam biorę herbatę i idę do siebie. Tylko pamiętajcie ja nie chce być jeszcze ciocią

-hahaha ale śmieszne-powiedział z taką ironią w głosie

-no wiem, wiem. Od Piotrka się uczę

-taaaa

-Chcesz coś do picia?-to pytanie skierowałam już do swojego chłopaka

-nie dziękuję

Poszliśmy do salonu na spokojnie usiąść i porozmawiać.

-Kochanie przepraszam-zaczął chłopak-wiem, że to źle wyglądało, ale to nie tak ja myślisz

-Obchodzi mnie tylko jedno

-słucham?

-czy łączy cię coś z tą dziewczyną?

-w pewnym sensie tak- łzy napłynęły mi do oczu. Chciałam iść do siebie, ale chłopak złapał mnie za rękę i przyciągnął do siebie. Tak, że siedziałam na jego kolanach.

-Nie płacz proszę cię, z tą dziewczyną łączą mnie wspólne geny i rodzice. To była moja siostra. Nigdy ale to nigdy nie zdradziłbym cię, nie mógłbym znieść myśli, że płaczesz i to z mojego powodu. Ola za bardzo cię kocham, żeby cię zranić.

-Przepraszam, przeze mnie nie wystartowałeś Andreas skoki to twoja pasja kochasz je.

-ale bardziej kocham ciebie i nie chcę cię stracić.

-Kocham cię i nie powinnam tak zareagować

-Kochanie ja na twoim miejscu zrobiłbym podobnie.Jak widzę cię z innym chłopakiem, że on cię dotyka nawet Kamil gotuje się we mnie. Wiem, że mnie kochasz, ale jestem po prostu zazdrosny.

Pocałowałam Andreasa całowaliśmy się tak długo, bardzo długo. Kiedy usłyszeliśmy jedynie chrząknięcie Ewy

-Ola ktoś do ciebie.-powiedziała  kobiety i przyprowadziła do salonu... 

_____________________

Hejka <3 Przepraszam, że taki krótki ten rozdział ale jakoś nie miałam dziś weny go pisać. Jeszcze byłam u lekarz i tam długo zeszło, jeszcze lekcje także no było mało czasu. A więc daje wam ten rozdział i mam nadzieję, że wam się podoba. Jak myślicie kto przyszedł do Oli?  Miłej nocy i udanego wtorku<3

Aliszonek <3<3