Μάλιστα Κύριε Καθηγητά

Το φιλί...

Ο Δημήτρης με σκουνταει, ''Τι έγινε; και ποιος είναι αυτός που μιλούσατε πριν;''με ρωτάει ανυπόμονα. ''Εεε ο καθηγητής μου είναι από το φροντιστήριο'' του λέω,αν και νιώθω σαν να τα έχει καταλάβει όλα,αλλά δεν νομίζω.... "Ε καλά τότε γιατί κάνεις έτσι, μήπως φοβάσαι μη σε μαλώσει που βγήκες έξω αντί να διαβάζεις?"μου λέει με κοροϊδευτικό τόνο, και γελάμε και οι δύο μαζί! Έτσι έρχεται ο λογαριασμός,πληρώνουμε,αλλά αποφασίζουμε να μην φύγουμε ακόμα.. Αρχίζουμε νέο κύμα συζήτησης με θέμα τις κωμωδίες και τους αστείους ανθρώπους γενικά. Καθώς μιλάγαμε ο Δημήτρης περνάει το χέρι του πάνω από τους ώμους μου και με χαϊδεύει, το κάνει συχνά αλλά με φιλικό πάντα τρόπο. Εκείνη τη στιγμή φευγαλέα ρίχνω μια ματιά στο απέναντι τραπέζι και βλέπω δύο κατάμαυρα από θυμό μάτια,να κοιτούν μία εμένα και μία το Δημήτρη. Τον Δημήτρη τον κοίταγαν με μίσος,πολύ μίσος.. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που τον κοίταγε, αλλά γιατί τόσος θυμός?Μάλλον μπορεί να του είπαν κάτι και να εκνευρίστηκε ή να είδε κάτι....
Εμείς συνεχίσαμε αυτήν την ωραία και ευχάριστη κουβέντα μας, με πολλά γέλια. κάποια στιγμή τον βλέπω να σηκώνεται και να πηγαίνει προς τα μέσα,μάλλον εκεί θα ήταν οι τουαλέτες,καιρός να το ανακαλύψω... ζητάω συγγνώμη από τα παιδιά και τους λέω ότι πάω τουαλέτα, μου είπαν που είναι και είναι η ίδια ακριβώς διαδρομή με αυτή που ακολούθησε ο κύριος Αλέξης. Προχωράω,βρίσκω τις τουαλέτες, μπαίνω μέσα και πλένω τα χέρια καθώς αναρωτιόμουν που μπορεί να έχει πάει...Έτσι όπως είχα χαθεί στις σκέψεις μου νιώθω 5 δάχτυλα να κλείνουν μέσα τους τον καρπό μου, να με γυρίζουν και να με κολλάνε στον τοίχο. Τρόμαξα, όμως όταν αντίκρισα τα δύο αυτά μάτια αμέσως ο φόβος μου μετατράπηκε σε ενθουσιασμό, βέβαια δεν του το έδειχνα... με κοίταγε πολύ σοβαρός και θυμωμένα "τι έγινε κύριε Αλέξη, τι πάθατε, γιατί με κρατάτε έτσι?" Του είπα γιατί ήθελα να μάθω τι γίνεται, τι έχει.." Τι έπαθα; Με ρωτάς τι έπαθα;" μου λέει αγριεμένα "Ναι σας λέω τι πάθατε" " τι να πάθω,που σε βλέπω μαζί με αυτόν αγκαλιά;" "Συγγνώμη εσάς τι σας νοιάζει; Αντε γιατί δεν σας καταλαβαίνω καθόλου" του λέω κάπως νευριασμένη " Γιατί με νοιάζει;,να γιατί με νοιάζει" με πλησιάζει απότομα και κολλάει τα χείλη του λίγο βίαια πάνω στα δικά μου...