Unicorn [VOLTOOID]

Hoofdstuk 20

POV Snowdrop
De volgende ochtend word ik al vroeg wakker. De droom van vannacht gaat door mijn hoofd en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Vandaag word een goede dag, denk ik bij mezelf.

Wonder slaapt nog, dus ik laat haar lekker liggen. Ik sla de dekens van me af, en kruip het bed uit. Ik loop ons kamertje uit.

Storm en Nova zitten al aan de tafel binnen. Ze zijn bezig met broodjes smeren. "Goedemorgen." Zegt Nova als hij mij ziet. "Goedemorgen." Zegt ook Storm. Ik zeg goedemorgen terug en ga naast Storm zitten. "Moet ik helpen?" Vraag ik.

Nova schud van nee. "Dit zijn de laatste twee." Zegt Storm, en hij wijst naar een stapel broodjes die op een bord ligt. Ik knik. "Je kan wel alvast sinaasappels persen." Zegt Nova. Ik knik en sta weer op. Ik loop naar de opslagruimte en open daar een klein soort koelkastje.

Daar pak ik drie sinaasappels uit, en daarmee loop ik terug. Uit het kleine keukentje pak ik vier bekertjes, en de sinaasappel-pers.

Ik pers de sinaasappels uit en verdeel het sap over de bekertjes. Net als ik alles opruim komt Wonder ons slaapkamertje uit. "Goedemorgen." Zegt ze. "Goedemorgen." Zeggen wij in koor. We moeten lachen.

"Het ontbijt is klaar, je bent precies op tijd." Zegt Nova, als hij vier borden uit een kastje pakt.

Storm zet de stapel broodjes in het midden van de tafel. Ik verdeel de galzen sinaasappelsap en Nova verdeelt de borden.

Even later zitten we aan het ontbijt. We kletsen wat en maken plannen voor vandaag. Na het ontbijt ruimt Wonder alles op, omdat ze volgens haarzelf ook iets nuttigs moet doen. We gaan om de beurt naar het kleine badkamertje.

Als we allemaal klaar zijn gaan we naar het bovendek. Storm en Nova halen het anker weer op. Dan gaat Nova achter het roer staan, en ik zet samen met Storm en Wonder de twee grootzeilen op. Daarna gaan Storm en Wonder door naar de fok. Ik ga terug naar de kuip.

Het is een lekker weertje, maar de wind die flink waait maakt het toch wel fris. Toch is de wind heel handig, want zonder wind kan je niet zeilen, wat vrij logisch is.

We gaan flink hard vooruit. Soms komt de boot best scheef te hangen. Dan gaan we met z'n allen aan de hogere kant van de boot zitten. Zo houden we hem in evenwicht. Nova en ik wisselen een beetje af met wie er stuurt.

POV Storm
Als ik Snowdrop weer achter het roer zie komen bedenk ik me dat het mij ook leuk lijkt om een keer te sturen. Dus ik loop naar Snowdrop toe. "Denk je dat ik ook het sturen kan leren?" Vraag ik.

Snowdrop knikt. "Zo moeilijk is het niet. Je moet alleen weten waar je heen moet sturen." Ik knik, en kijk over de punt van de boot in de richting waar we heen varen.

Snowdrop schuift een klein stukje op, waardoor we allebei half achter het roer staan. "Dus, we moeten richting het oosten, en dat kan je afmeten aan de zon overdag, en aan de maan 's nachts." Verteld Snowdrop. Ik kijk naar de lucht, en zie dat de zon net over zijn hoogste punt is. We zeilen dus al flink lang.

Ik neem het roer van Snowdrop over. Ze blijft nog wel naast me staan, maar laat mij sturen. Het gaat best goed.

"Ik ga lunch maken." Zegt Snowdrop na een tijdje. "Jij red je nu wel he?" Ik knik. "Moet lukken." Dus Snowdrop loopt bij me vandaan, en gaat het luik naar beneden binnen.

"Ha! We hebben een nieuwe stuurman in ons midden zie ik." Grapt Nova, als hij mij achter het roer ziet. "Ach ja, iemand moet het doen als jij te lui bent." Grap ik terug. We moeten lachen.

"Lunch is klaar." Zegt Snowdrop even later als ze het luik uit komt. Ze draagt een plank met broodjes. "En nu komt het leukste van stuurman zijn." Zegt Nova. "Wachten tot iemand genoeg heeft en het roer overneemt, en hopen dat ze wat voor je overlaten." Hij moet lachen en geeft me een vriendschappelijk por. Ik moet lachen, en geef hem een por terug.