Bir varmış bir yokmuş. Allah'ın kulu çokmuş. Çok söylemesi günahmış. Evvel zaman içinde bir Keloğlan varmış. İhtiyar ve yoksul annesi, bu biricik oğlunu ''kel oğlum keleş oğlum''diye severmiş. Günlerden bir gün Keloğlan annesinden izin alıp balık tutmaya gitmiş. Belki birkaç balık yakalarım. Anamla pişirir, yeriz. Aç karnımızı doyururuz diye düşünüyormuş.
Irmağın kenarına gelip oltasını salmış. Öğleye doğru kocaman bir balık tutmuş. Pulları gümüş gibi parlak, gözleri cam gibi aydınlık, güzel mi güzel bir balıkmış bu...
Keloğlan balığın pullarını kazımış, karnını yarıp temizlemek istemiş
Birde ne görsün! Balığın içinde kocaman bir tas durmuyor mu? Keloğlan bir sevinmiş, bir sevinmiş ki sormayın. ''Hem balığı götürürüm anama , hem tası''demiş.
Tası su ile doldurup balığı yıkamak istemis.
Birden inanılmayacak bir şey olmuş. Tastan bolşalttığı sular altın olarak akıyormuş yere Keloğlan çok şaşırmış. Birkaç kere denemiş hep altın akıyormuş tastan. Hemen anama haber vereyim demiş. Evlerine koşmuş. Sihirli tasa küpler dolusu suyu doldurup doldurup boşaltmış. Suyu boşalan küplere de altınları biriktirmiş artık ülke hükümdarı bile onun yanında fakir sayılırmış...
Keloğlan günler sonra büyük bir saray yaptırıp oraya taşınmış
Çokluk onu şımartmaya başlamış. Gereksiz masraflara girişmiş.
Keloğlan bir gün daha çok altın elde etmek için ırmağın kenarına gitmiş.
Gurur ve kibirle tası suya daldırmış.artık altından başka hiçbir şey düşünmüyormuş. Birden tas elinden kayıp ırmağa düşmüş. Keloğlan onu tutmak için eğilince o da ırmağa yuvarlanmış. Az kalsın boğulacakmış. Binbir güçlükle kenara çıkmış.ağlaya ağlaya saraya dönmüs. Başından geçenleri annesine anlatmış.
Yaşlı kadın:
Üzülme yavrum demiş. Haydan gelen Hûya gider. Zaten sen o tası anlının teri elinin emeği ile kazanmadın. Üstelik zenginlik seni şımartmıştı. Böylesi daha iyi oldu. Keloğlan anasına hak vermişve o günden sonra tası birdaha hiç anmamış
