Küçük Bir Yalnızlık

Varsayım

Milyonlarca insanın için de kaybolmak.Kimseye ait hissetmemek,kimseye güvenmemek,inanmamak,yalnız olmak,yalnızlaşmak..

Nefes aldığın süre boyunca en sevdiğin insanı düşün.''Güvenin var mı ?''

Benim yok.Anneme bile güvenmezken kimse benden birine inanmamı,güvenmemi beklemesin.

Kimse beni tam olarak en yaşamış halimle tanımaktan bahsetmesin,yapamam! Kimseye koşulsuz güvenip gerçek beni anlatamam,tanıştıramam kimseyle.Kusura bakmayın sevdiklerim sizlere yalan söylemek istemezdim.Ama buna mecburum,insanın bir kalkanı olmalı hayatta,üzülmemek hayal kırıklığına uğramamak adına oluşmuş bir kalkanı.

Kusura bakma Tanrım bazı günahlar işlenmeli belkide.Benden yalan söylememi bekleme,yapamam ''intihar'' ederim.Bu daha büyük bir günah değil mi? Daha büyük bir hüsran.Hiç yoktan günahlarımın farkındayım işlediğim hataların,suçların farkındayım.Bu da bir gelişme değil mi? Farkında olmak.Bilinçli yaptığın bir günah daha mı kötü yoksa? ''Çelişki''

Tüm yaptığımız hatalardan bir ders çıkabiliyorsak,günahlarımızdan neden ders çıkaramıyoruz?

Bir ağaç düşünün,her dalı birbirine bağlı aslında sadece farkında değiller.En uzaktaki bir yaprak bile kökü ile temas içinde tıpkı insanlar gibi ölenler ise ağaçtan kopup gölgesine düşenler.Her dal meyvesini kendine saklar.Bizim de yaşadıklarımızı,sırlarımızı,yalanlarımızı sakladığımız gibi.

Bu biraz da varsayım gibi..