And oh... This is a sad story...
About a girl who wanted to be loved.
And Death who just wanted to destroy someone.
Or at least this is what these two lines say.
+++
"Μόλις είπε την ιστορία μας στενάχωρη; "
Τον κοίταξα και εκείνος απλά αναστένα...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Είχα κουλουριαστεί στην θέση του συνοδηγού κοιτώντας έξω από το παράθυρο χωρίς να απομακρύνω λεπτό τα μάτια μου από τα δέντρα που προσπερνούσαμε με σχετικά αργό ρυθμό.
Συνοφρυωμένη κοίταξα πλαγίως τον αδελφό μου. Είχε να οδηγήσει τόσο αργά από την πρώτη φορά που έπιασε τιμόνι και τότε πήγαινε έτσι μόνο και μόνο επειδή ο μπαμπάς καθόταν δίπλα του.
Η φάτσα του είχε μια παράξενη έκφραση λες και κάτι φοβόταν. Πρώτη μου σκέψη ήταν ο παράξενος τύπος του club. Εκείνος που μου είχε ισχυριστεί πως τον λέγανε Θάνατο.
Και αν ήταν εδώ;
Και αν μας έβλεπε αυτήν την στιγμή που ο αγαπημένος μου αδελφούλης οδηγούσε σαν να τον έβγαλαν από τα ΚΑΠΙ;
Τελικά δίκιο έχουν αυτοί που λένε πως αγαπάς κάποιον μόνο την στιγμή που τον χάνεις.
Γιατί αυτήν την στιγμή η μόνη μου σκέψη ήταν πως κάτι θα επιτεθεί στον Τζον και θα αναγκαζόμουν να ψάξω στο πιο κοντινό σπίτι για να βρω βοήθεια.
Που και εκεί μπορεί να κατέληγα με ψυχοπαθείς δολοφόνους που έχουν κανιβαλιστηκές διαθέσεις.
Ναι και τότε γίνεται και μια εξωγήινη εισβολή.
Αυτοσαρκάστηκα και ξαναγύρισα την προσοχή μου αποκλειστικά στον Τζον.
"Τι έχεις; "
Ρώτησα σιγανά με βραχνή φωνή. Ένιωθα εξαντλημένη κάτι που συνέβαινε πάντα μετά από τις σύντομες σχετικά επισκέψεις μου σε 'νυχτερινά κέντρα'.
" Εγώ; Τίποτα για εσένα δεν ξέρω. "
Μου έριξε μια πλάγια ματιά πριν ξανά επιστρέψει το βλέμμα του στον άδειο δρόμο.
Φορούσε ένα υπερβολικά φαρδύ φούτερ -από αυτά που κορόιδευε πως μόνο σε εμένα άρεσαν- και μια παλιά φόρμα συνδυασμένη με τις σαγιονάρες του μπαμπά.
