An geldi,
An gitti.
Ayın parlamasıyla
Ve de karanlığa gömülmesiyle.
Yok olmak,
Umutla yeniden doğmak gibidir.
Onun ismi bir gariptir.
Belki sadece bir teori,
Belki de gerçekliğin ta kendisi.
Mükemmel bir uyum içerisinde,
Alır bizden sevdiğimizi.
Verir bize istediğimizi.
Mutluluk ardıdır acının,
Sabredin, hazza ulaşın.
Kapının önü ve arkası,
Sahip olduklarımız ve olacaklar.
Zihnin derinliklerine gömülen
Onca anı.
Ve gömülmeyi bekleyen onca an.
Zaman bekler sizi geleceğe,
Sizi bekleyen sona götürmeye.
Ardından bıraktıklarına son bir bakış.
Tüm bu anlar bir denge içerisinde
yok olmayı ve var olmayı bekler birbiri ardınca.
Bırakın kollarına anın
Ve tadını çıkartın ahenkli zamanın.
