Stage

Chapter 01

Rienne's POV

Logging in....

Rienne Sue Cortez
------------
|Write post... |
| |

Everyone has goals in life,aka mga pangarap na gustong matupad.

#squadgoals

#relationshipgoals

#travelgoals

#foodgoals

etcetera.... name it there's a hashtag for everything.

At ako, meron rin akong simpleng pangarap.Ang makapagtanghal sa entablado...

Guess what marami akong talent.

I can sing...

Nilinis ko naman ang lalamunan ko at aakmang bubuka na ang bibig ko.

I got this feeling inside my bones♪
It goes electric wavey when I turn it on♪

....
All through na na na hmmm

Shhhhh, quiet library ito iha sita nito.

Agad naman akong nag peace sign sa masungit na librarian.Tss, nadala lang naman sa tune eh kaso out of tune. In other words sintonado ako guys.Pero at least, I have a voice it's just unique.You know what I mean.

But don't me, I know how to act.

Gosh,sa kapapanood ko ng mga koreanovela's mukhang naadapt ko na talaga ang husay at galing nila sa acting noh.

So sit back and relax and learn from an expert.

And dang! I have a prospect, "Pierce Soriano" ang best friend kong computer addict or shall I say ultimate programmer.

Slowly but surely,naglakad ako papunta sa kanya at hindi ko maiwasang ngumiti ng nakakaloko.Pero heto na talaga,bigla kong pinalitan ang itsura ko into game face.At bigla-bigla ko siya pinaharap sa akin..

Kita ko naman ang gulat na reaction niya at parang may nais itong iparating.

That "what the fuck are you doing stare?"

Nagwink na lang ako sa kanya at isinakatuparan ang plano ko.

"Pierce Soriano" , am I not enough? Pangit ba ko? Kapalit-palit ba ko?

Agad naman akong nagkunwaring umiiyak at nakayuko.

.....

Tell me!

insert cricket sound

Wait what, nasaan na yun?

At bakit nagtitinginan sila sa akin. Nilingon ko naman ang paligid ko at nakita ko si Pierce na nakaupo na at mukhang nilalantakan ang pagkain niya sa table.

Ang mokong iniwan ako rito. Dali-dali ko namang tinakpan yung mukha ko. Naku,nakakahiya humanda siya papunta na ako sa table niya.I shall return.

Tinutok ko naman ang hintuturo ko sa kanya.

Ikaw ....ba't mo naman ako iniwan bes?

Hoy! Langhiya naman, akala ko ba walang iwanan.