PAYBACK

Chapter 1:

This day was just a normal class day at kasalukuyan kaming nakapila sa gitna ng initan, para pumasok sa auditorium, para manood ng peste at nonsense na stage play.

"Pwede bang mag-ditch na lang?" Duanne boredly suggest na agad namang sinang-ayunan ko.

"Great idea," Pagsang-ayon ko.

"Hephephep. Baka nakakalimutan niyong kailangan natin gumawa ng reaction paper para sa mapapanood natin kay hindi pwede iyang sinasabi niyo," Maureen protested. She's always like that. "And kapag nalaman 'yan ni Daddy, mapapagalitan na naman ako," dugtong pa niya.

Hindi ko pa pala nasasabi sa inyo na siya ang nag-iisang anak na babae ng mga Sebastian, na may-ari nitong campus.

"Yeah yeah, as expected," I said with a tone of sarcasm.

Dumiretso na kami sa loob at agad akong nakaramdam ng ginhawa nang maramdaman ko ang malamig na hangin mula sa air conditioner ng auditorium.

"Heaveeeeen!" I whispered to myself. Ugh, mas gugustuhin ko na lang pala na dumito muna at damhin ang malamig na hangin na nagmumula sa aircon.

Pinili naming umupo sa pinakadulo para madaling maka-exit mamaya.

Natapos ang play nang wala akong naintindihan. Hayaan na. Mangongopya na lamang ako kay Maureen mamaya.

Naglabasan na ang ibang mga estudyante, at kami naman ay naghintay lamang na mawala ang mga ito dahil hindi kami sanay na makipagsiksikan.

"San tayo magla-lunch?" I heard Duanne asked.

"Kayo na lang ang kumain. Hindi pa ako nagugugutom. Sa library na muna ako," I said as a waved my hand as a sign of goodbye.

Dire-diretso lang ako papuntang library. Since, hindi na uso ang pagbabasa kaya kaunti lamang ang nakatambay dito sa library.

I grabbed the Sherlock Holmes: A Study of Scarlet book. Hindi naman talaga ako fan ng detective fiction noon pero simula nang mabasa ko ang Project Loki, bigla na lamang ako nagka-interes.

Tahimik akong nagbabasa nang may maramdaman akong presensya sa harap ko.

Unti-unti kong ibinaba ang hawak kong libro.

May nakatitig sa akin, ramdam ko ito. Agad akong nagmasid sa paligid, at nang masigurong wala na ang kakaibang presensya, agad kong iniligpit ang mga gamit ko at maghanap na lamang ng ibang lugar.

Sa paglalakad ay dinala ako ng aking mga paa sa isang lugar kung saan iwas ang mga tao, dahil palagi siyang nandito.

Umupo ako sa ilalim ng puno dito sa garden ng Sebastian Eastern Academy para magpahangin.

Napamulat ako nang may pumitik ng aking ilong.

Napataas ang kilay ko nang makita ko si Ken sa tabi ko na matamng nakatitig sa akin.

Si Ken.

Si Ken na suplado, at pasaway.

Si Ken na kuya ni Maureen.

"What?" I asked in rude tone.

"Nothing," He answered.

"What are you doing here?" I asked.

"Gusto ko lang sanang magpahinga pero naunahan mo ako at balak na sana kitang paalisin," he said in his usual serious tone.

"At bakit mo naman ako paalisin? Can't you see? Natutulog ako dito oh," Pagsusungit ko. Ken is Maureen's brother. Unlike Maureen, Ken is more serious, weird and suplado. He doesn't have a friends who he can be with.