KARANLIĞIN GÖLGESİ

#5

Kafamı kaldırdığım da bana kalıplı birinin sarıldığını gördüm. Var gücümle onu ittim. "Geçti, sakin ol ben yanındayım peri kızı bu sadece bir kabus." bu lafı yazıdan biliyordum. Beni buraya hapis eden pislikdi. "LANET OLSUN BENDEN NE ISTIYORSUN BIRAK BENI, DOKUNMA BANA!" dedim suratının tam ortasına yapıştırdığım tokat arası yumrukla beraber. "Sakin ol, sakinleş öyle konuşalım gerçekten sana zarar vermem. Benden korkmana gerek yok." dedi sesine sakinleştirici bir ses tonu eklerken. Başımdan akan kanlar temizlenmiş yerine yeni bir bant yapıştırılmıştı. Artık vurmaktan ellerim yanmaya başladığı sırada vurmayı bıraktım. "Sakin misin konuşalım mı?" dedi gözlerimin tam içine bakarken. Acınacak durumdaydım. "Ne istiyorsun benden?" dedim yorğunluktan zar zor çıkan sesimle. "Seni." dedi net bir tavırla. Odaklakmış bakarken. "Asla." dedim onun kadar net bir tavırla. Sesim daha iyi çıkmıştı. Ani bir hareketle benden uzaklaşarak odadan çıktı. Açlıktan başım dönmeye başlamıştı ama onların verdiği yemeği yememem gerektiğini biliyordum. Sürekli uyku halindeydim. Gözlerimi her kapattığım da farklı bir ortamda olmaktan yada gördüğüm kabuslardan artık korkuyordum ve uyumamak için kendimi gittiği yere kadar zorluyordum. Nereye kadar dayanabilirdim ki, gözlerimi şiddetli bir ağrı beraberinde bu kötü hayata kapattım...

Birinin beni dürtmesiyle uyandım. "Sende bir kabussan burada olmandan hiç memnun değilim beni rahat bırak." dedim kısık gözlerimin araladığı kapının ardından. Beni tekrar dürttüğünde birkaç saniye olduğum gibi kaldım. Onun gerçek olduğunu anladığım anda büyük bir sevinçle kalkıp Binnur'a sarıldım. "Öncelikle sessiz olman gerek. Benim burada olduğumdan kimsenin haberi yok. Seni buradan kurtarmam için benim dediklerimi yapman gerekecek biraz zor olabilir ama başka türlü sana yardım edemem." dedi Binnur. Neler olduğunu anlatmasını beklerken planını bir kağıda yazmış onu bana vererek odadan koşar adımlarla çıkmıştı. Kağıt ta şöyle yazıyordu;

"Bunların başına gelmesini istemezdim. Öncelikle beni affetmeni istiyorum. Bu cani yani Caner benim kuzenim. Okula ilk geldiğin gün iki kişinin tarafından izleniyordun. Bende onların elçisiyim. Caner ve O çok yakın arkadaşlar. Kuzenim demeye utanıyorum sürekli senin onun olduğunu ve bir gün ona ait olacağını söylüyordu. O seni Caner'den korumak istiyordu. Nedenini bende inan bilmiyorum. Senin kafanı çarpmandan hastaneye yatman kadar herşey Caner'in planı. O'nun bunu duyduğun da seni Caner'den korumak için ettiği kavgayı bilemezsin. Ama seni bir şekilde o hastaneden kaçırmanın yolunu bulmuştu. O bunu öğrendiğin de kıyamet koptu. Şuan deli gibi her yerde ikinizi arıyor. Bana hak vermen gerek Eflal, ne kadar yanlış yapmışta olsa o benim kuzenim. O, onu bulduğun da sağ bırakmayacağını biliyorum. İşte bu yüzden onu ele vermeden seni buradan kaçırmam gerek. Burada yazdıklarımı harfiyen uygula..."