Günlerden cumartesiydi. Peki ne fark ederdi. Günlere isim verilmisti. Tüm isimler farkliydi. Peki ya günlerin birbirinden farki neydi. Hergün ayni monotonluk ayni yalnizlik ayni hapis. Ne anlamı vardıki diger anlamsız günlerden.
Daha fazla beynimi bu cevapsız sorularla boğmayı bırakıp mutfağa geçtim. Yaşamak için yemek lazımdı. Bazen unuttuğum çoğu şey gibi bunuda unuturdum. Nedensizce şimdi istiyordum. Sıkılarak elime aldığım bıçağı domateslere dogrulttum . Acımasızca doğrarken domates yerine hayatımı mahfeden insanların olmasını yeğlerdim.
Simit yaptım ve melemen iki parça yedikten sonra arabama bindim en sevdiğim uçurum kenarına gittim.orası benim huzur kaynağımdı.biraz oturduktan sonra bir kızın ağlama sesini duydum.kızın yanına gidip
-noldu neden ağlıyorsun
-annem ve babamı kaybetim.evim basıldı evim elimden alındı. Elimden bir şey gelmiyor kimseye engel olamıyorum.akrabamalarım benden uzaklaştı.beni yurda götürdüler bende kaçtım.
- adını öğrene bilirmiyim.
-berin,20 yaşındayım, okuyorum, üniversite 1e gidiyorum.
-seni istersen yurda bırakayım
-hayır hayır asla yurda gitmem
-ozaman seni bugünlük evime misafir eseyim
-peki olur
-eve geldiğimizde çok uykumuz vardı.hemen uyuduk
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kimsin sen
ChickLityanlızdı hep bir arkadaşı olsun istiyodu. buda oldu ama tanımadığı belkide tanıyıp göremediği kişi tarafından buçaklanıyordu. hergün her gece.
