Kore'nin en iyi liselerinden biri olan Lila art lisesine başlayacaktı Ren. Bunca zaman Amerika'da yaşamış hatta orda büyümüştü. Koreceyi çok iyi biliyordu ama onun ana dili Ingilizce idi. Ren'in ırkı ise kore dendi. 17 yaşında, Sarı saçlı 1.78 Boylarında sıska ve zeki biri. Bir kızı kıskandiracak kadar güzelliği vardı. Amerika'daki okulda bayagi popülerdi. Koreye yerlesmesinin sebebi ise Annesinin son nefesini burda vermesini yani kendi ülkesinde vermesini istiyordu. Evet.. Annesi kanserdi. 3 ay ömrü kalmıştı. oğlundan son isteği korede son nefesini vermesi..
Ren her gece annesinin bu durumuna ağlıyordu. Onu kaybederse ne yapacak? Babasıda yoktu. O bebekken kore de asker iken hayatını kaybetmişti. Birtek annesi ile kalmış ve hayatta en çok sevdiği annesini kaybederse üzüntüden deliye dönebilir .. Annesine cidden değer veren birisi o..
Ren tüm acısını yüreğine saklayip geçinip gidiyordu annesini kaybetcegini kabullenemiyor gibi görünse de içinde fırtınalar kopuyordu. ..
Ren ve Annesi liseye kayittan sonra evine dönmüştü.. Evlerini düzeliyorlardi. Ren babasının fotosuna bakıyordu. Ona sarılmak nasıl bir duygu hiç tatmamisti bile sadece fotoğraflardan biliyordu onu.
Birden kapı çaldı. Kapıyı çalan yan komşular.. Bir aile olarak geldiler.
"Merhaba. Yeni komşularimizi tanıyalım dedik. Öncelikle hoşgeldiniz size bir kaç yemek yaptık. Kızım Hyeri uzatsasana arkadaşına"
Ardından Ren'in annesi : "Ah teşekkür ederim ne gerek vardı. Buyrun oturun. Kusura bakmayın her yer dağınık."
"Önemli değil. Biz yardım edelim size 2 kişi zor olur koca evi düzmeye değil mi"
"Gerçekten çok teşekkür ederim"
Yan taraftaki komşular yardım ettiler evi düzmeye..
Hyeri Ren'in odasına geldi ve orayı Ren'le düzmeye başladı.
Ve Hyeri'nin pek çok sevdiği müzik, kitap Ren'de vardı.. Hyeri ile Ren'in zevkleri uyuşuyordu. Ve birbirlerini tanimaya başladılar.
"Şey.... Ben Hyeri Lee Hyeri. 17 yaşındayım. Resim çizmeyi çok seviyorum ve kurslara katılıyorum. Tiyatro ve Sinemalara çok fazla giderim. Benim hayatım böyle geçer ve Müzik evet Müzik dinlerim.. Söz yazarım.. mm şarkılar söylerim.. Piyano ve Gitar çalıyorum..Pekiiii sen...Senin Marifetlerini görelim bakalım.."
"Ben Ren kısaca bana Ren der annem. Aslında ismim Choi Min ki. Benim hayatım kütüphanelerde geçer ders çalışmakla geçer. Ve Seninle müzik zevklerimiz ve kitap seçiminiz uyuşuyor sanırım. Ve birde.. Ben de şarkı söylerim ama henüz enstrüman calamiyorum. "
"Ben sana öğretirim. . Seni sevdim. Iyi kalpli ve Zeki birine benziyorsun. Kolayca öğrenirsin zaten :)"
"Ahah teşekkür ederim tatlı kız"
Hyeri veda ederek evine döner ve ailesi çoktan evine dönmüştür.
Sabah olunca Ren okul için kalkar fakat çok geç kalmıştır. Direk üstünü giyer ve çıkar Annesini uyandirmamistir bile. Ordan bir taksi ile çabucak okula yetişir. Okulun içi koskocaman bir bahçesi ile donatılmış, mini etekli kızlar,serseri gibi peşlerinde dolaşan erkekler banklarda oturup kitap okuyan bir kaç gençle beraber büyük bir okuldu. Ren sevmişti okulu ve sınıfını arıyordu. Görevlilere sora sora sonunda bulmuştu sınıfını..
Kapıyı vurmadan önce kıyafetini ve saçını şöyle bir düzenledi ve kapıyı vurdu.. Bütün sınıfıtın dikkati Ren'in üzerindeydi.
"Dersi böldüğüm için özür dilerim ve ilk gün geç kaldığım içinde.. Ben yeni öğrenciyim.."
"AA Sen evet seni biliyorum. Ve bidaha geç kalma ilk gün olduğu için affedildin şimdi kendini tanıt"
"Tabii. Ben Choi Min ki. Kısaca Ren diyebilirsiniz. Buraya Amerika'dan geldim. Bana iyi davranırsanız bende size iyi davranırım. Nasıl muamele ederseniz aynı muameleyi görürsünüz"
Ordan bir kız :
"Sevgilin var mı?"
*Sınıf gülmeye başlar*
"Sevgili gibi boş işlerle uğraşacak kadar salak değilim..Aşka inanmıyorum"
*Kız utanarak yere başını eğer*
Öğretmen : "Peki Ren yerine geçebilirsin.."
"Teşekkür ederim"
Ren Hyeri'yi görür Hyeri'de Ren'i.. Ren Hyeri'yi selamlar ama Hyeri başını çevirir...
Ders bitiminde Ren Hyeri'nin yanına gider
"Neden beni takmadın?"
Hyeri'nin arkadaşları : "Tanıyor musun bu çocuğu?? AA Sende işini biliyorsun he"
Hyeri : "Saçmalamayın.. Nerden tanıyacağım bu çocuğu.. *Ren'e Dönenerek* Delirmiş olmalısınız. Sizi hayatımda ilk defa görüyorum.."
"Ne?? Ne saçmalıyorsun..daha dün bizim eve geldin..."
demeden Hyeri Ren'in kolundan tutarak onu bir araya sıkıştırdı.
"Bana bak okulda ilişkimizi kesiyoruz ne sen beni ne de ben seni tanıyorum oldu mu? Azcık yüz verdik diye arkadaş olamayız değil mi?"
"Ama..ama dün öyle demiyordun?"
"Dün geçmişte kaldı..Benimle okulda ilişkini keseceksin..yoksa.."
"Yoksa ne"
"Olacaklara katlanacaksın"
"Sana inanamıyorum..Seni anlayamıyorum.."
"Anlamını istemedim zaten."
Hyeri ordan ayrılır..
