İkiside dönüşmüşlerdi.Kanade ve Tsubasa elektro giyim kıyafetlerinin içerisinde göz kamaştırıcı ve güçlü gözüküyorlardı.Kanade koşarak geliyordu.
''Hazırla kendini''
Elini yumruk yaptı ve bana doğru yumruk atmaya çalıştı.Savuşturdum hemen.Arkamı döndüğümde ise yumruğun yaptığı hava basıncı duvarda koca bir yarık açmıştı.Kanade'nin gücü muhteşemdi.
''Dikkatsizsin!!''
Ses yukarımdan geliyordu.Tsubasa katanası ile tam keseceği sırada benim seçtiğim savaşabildiğim tek silah katana ile durdurdum onu.Katanaların birbirine her çarpışıyla kıvılcımlar çıkıyordu.Tsubasa'ya odaklanmıştım.Arkamdan bu sefer feci bir tekme yiyip yere yapıştım.
''Unutma biz burda iki kişiyiz!''
Yerden katanamdan destek alarak kalktım ve Kanade'ye baktım.Ciddi gözüküyordu.Tsubasa'ya baktım oda ciddiydi.Benimde ciddi olmam lazımdı ama bir türlü ciddi olamıyordum.Sonunda Kanade'ye doğru bir katana salladım.Geriye zıpladı.Tsubasa arkamdan gelip katanası ile giysime bir çizik attı.
''Yui ciddi ol biraz.Korkakça davranışlarda bulunma.Şu an bir dövüşteyiz.Dövüşmezsen öleceksin!''
Bağırarak söylemişti Tsubasa bunu.Haklıydı.Evet korkaktım.Kendimden korkuyordum.Yapamayacağımdan,birisini inciteceğimden ve en önemliside kendimden korkuyordum.Korkuyordum evet çünkü benle olan herkes arkadaşlarım dediğim kişiler öldü.Onları koruyamadım.Güçsüzüm ben.Güçsüz olan biri nasılda korkmasın.Gözlerimden yaşlar bir anda süzülmeye başladı.Güçsüz olmak istemiyordum.Benim güçlenmemi engelleyen zincirlerimden kurtulmak istiyordum.Tsubasa ile Kanade koşarak bana geliyorlardı hamlelerini yapmak için.Elimdeki katanayı sıkıca sıktım,onlara doğru bakmaya başladım ve
''Kendimi artık tutmayacağım.Güçsüz olmaktan bıktım.Çevremdeki herkesin tek tek uçup gitmesinden terk etmesinden bıktım.Artık yeter bu yaşadığım hayat yüzünden ezildiğim yeter kendi zincirlerimi kırıyorum!!''
Bunu bağırarak söylemiştim.Elimdeki katana ile onlara doğru koşmaya başladım.Onlara doğru koşarken yüzlerinde gördüğüm tek şey gülümsemeydi.Daha sonrasında ne oldu pek hatırlamıyorum.O sırada kendimi kaybedip onlarla dövüşmüştüm sanırım.Gözlerimi açtığımda yerde uzanır bir şekildeydim feci bir şekilde üstüm kesilmişti ve bazı yerlerimde morarıklar vardı.Katanam kırılmıştı.Parçaları etrafta cansız bir kuş misali duruyorlardı.Başımı hafif yana doğru çevirdiğimde Kanade ile Tsubasa yanı başımdaydı.Tsubasa Kanade'nin omzuna başını koyup uyumuştu.Fakat Kanade uyanıktı ve ona baktığımı görünce gülümsemişti bana.Doğrulmaya çalıştım fakat vücudum beni dinlemiyordu.
''Kanade sana birşey sorabilir miyim?''
Gülümseyerek Kanade
''Sor bakalım Yui''
Derin bir nefes aldıysamda bu soruyu sormak için nefes alışımda canım yanmıştı ve biraz cıyaklama sesi çıkardıktan sonra sordum sorumu ona.
''Bir elektro giyim kullanıcı olmaktan memnun musun?Nasıl söylesem bu güçten nefret etmedin mi sen hiç?''
Kanade eliyle elimi tuttu ve yine o sıcak gülümsemesini yaptı.
''Memnun olmasam aslında burda olmazdım.Güçten nefret etmedim asla.Aslında bu gücü ben kendim istedim.Aslında birşey itiraf etmek istiyorum.Bu gücü aslında ilk başlarda intikam almak amaçlı kazanmıştım.Ailem o yaratıklar yüzünden öldü.Şu fabrika olaylarında oluşan korkunç canavarlardan mahsediyorum.O canavarlar ailemi katletti ve kurtulan bir tek ben oldum.Komutan Kazanari o olaydan sonra beni kurtarmıştı ve ben bu gücü isteyeceğimi ona söyleyip ilaçla senkronize oldum.Daha sonradan anladım ki bu güç sayesinde insanları koruyabilir ve yaşatabilirdim.Bu güç sayesinde yaşadığımız yeri eski haline döndürebilirdim ve bu güç sayesinde birçok arkadaş edimdim.''
