Tanışsak diyorum!

21.Bölüm

Selam!! Şarkı eski ama hoş🖤
Ben daha çok anlamlı şarkıları sevdiğim için...iyi okumalar (şarjım %1)

Uzaylı 👽AĞZINDAN
Böyle olacağını tahmin etmeliydim.ne kadar Yıldız'a %1'lik ihtimal desem de biliyordum. Ona zarar gelmesin yeterdi.onu indirdikten sonra aradı.açık bıraktım.araabyı sürmeye başladım.4 dakika sonra karşımda o adam vardı. Hayatım boyunca yüzleşmeye korktuğum adam.çoğu kişiye yalan söylemiştim.benim ailem yoktu.babam olduğunu söyleyen birisi ve annemi işkence ederek öldüren bir şerefsiz vardı.beni de öldürecekti.sevdiğime zarar vermesin yeter.ilk defa aşka inanmıştım.arabadan indiğim an
hayat durdu
Gözümden Yıldız'ın öldüğümü duyunca vereceği tepki geçti.ağlamazdı herhalde... ben onun için kimim ki? O da  benim gibi aynı duyguları yaşıyor mu? Beni gördüğü zaman kalbinin kanatları çıkıyor mu? Ya da hayatında daha fazla mutlu olduğunu hatırlamıyor mu? Vedalaşırken kalbi sıkışıyor mu?
Cevaplerini öğrenemediği sorular...
Kanıyan yere baktım. Güldüm. Birşeyler söyledim telefonun diğer ucunda olan sevdiğim meleğe.
"Hoşçakal"dedim ve gözlerim...artık görmüyordum yavaş yavaş ölüyordum sanki...
Yıldız'ın AĞZINDAN
Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Hemen doğruldum ve
-nerde iyi mi? Buldunuz mu? Yaşıyor mu! Cevap verin!! Diğerlerinin de oda da olduğunu fark ettim.
-sakin ol canım bulduk ama ameliyatta dedi Başak.
-peki durumu nasıl iyi mi?
-bilmiyoruz.bu sefer Kerem söylemiştim.
Hoşçakal.bana veda bile etmişti.gideceğini neden bu kadar çabuk kabullenmişti ki! Yaşama umudu yok muydu?

Peki eğer yaşarsa onun umudu olabilir miyim?

İsterdim...yaşama sebebi olmak...
"Belkide zaten öylesin"iç sesim demişti. Belki o haklıydı.uyanması lazım.
Yataktan kalktım.kıvanç yanıma geldi. Meğersem o biraz önce burda değilmiş.
Kulağıma eğildi ve
-senin adını sayıklıyor...dedi sanki ağlamış gibiydi. Diğerlerine dönüp
-yoğun bakıma aldılar....sesi boğuktu.
-görebilir miyim?
-doktorla konuşmamız lazım.
Başımı salladım. Beni yoğun bakımın önüne getirdi.doktor 10 dk sonra odadan çıktı.
-onu görebilir miyim ?
-geçmiş olsun  sadece 10 dakika.
-teşekkürler dedim.ve kapının kolunu açtım.başucundaki sandalyeye oturup elime elimi koydum ve
-biliyor musun? İnsan bu hayatta çoğu şeyden pişman olur."keşke" sözcüğünü hayatının bir parçası yapar.geri dönmek istesede bilir asla tekrar o günleri yaşayamayacağını...kalbi sıkışır,belki hayatının hatasıdır belki de Yeni bir hayatının başlangıcıdır.ben babamı kaybettiğim gün ilk keşkemi yaşadım.
"Keşke onunla daha fazla vakit geçirebilseydim"
Artık hayatımın bir anlamının olmadığını düşündüm.günler teker teker geçti.birşey yapamadım.günden güne Yok olduğumu  hissettim, ama engel olmadım. Taki bir bankta otururken yanıma gelen iki kıza kadar. Hiç tahmin etmezdim o kızların beni yeniden yaşama bağlayacağını.yıllar geçti senle tanıştım.kalbimin ilk defa attığını hissettim.yaşadığımı hissettim.ama kabul edemedim.
Ben seni sevdiğime inanamadım.düne kadar.sana kalbimden ve sevgimden başka hiçbirşey veremem. Çünkü ben babam öldüğü gün yanıma sadece kalbimi ve sevgimi aldım.onu da sana vermeye razıyım. Aç gözlerini söz istediğin 3 şeyi yaparım.
Seni de kaybedersem "keşkelerimle tek başıma kalırım"
Keşke daha önceden tanısaydım
Keşke onu sevdiğimi söyleseydim
Keşke o da benle gelseydi
Keşke ona kocaman sarılabilseydim
Keşke kokusunu son kez içime çekebilseydim.
Ben pişman olmak istemiyorum seni istiyorum...
Elleri hafif kımıldadı ve gözlerini açınca AĞZINDAN şu kelimeler döküldü
-Benim keşkem değil! İyikim olur musun?