Nefretten → Aşka ♥
AYAKTA DURACAK MECALİM YOKKEN,
HAYATTA DURACAK MECBURİYETLERİM VAR.
Bir yanda Kanser hastası bir kadın. (Ayşe)
Ve o kadın için elinden geleni yapan Fedakar bir abi. (Ömer)
Bir yanda ise ailesi için didinen ve onlar için her şeyi...
Zehra: Müzeyyen anne Alev'i ne kadar ikna etmeye çalışsa da Alev gelemeyeceğini söyleyerek salondan ayrıldı. Ayşe neşeyle ayağa kalktı.
"Abi nereye gideceğiz peki? Ona göre hazırlanalım."
"Düşünmemiştim ama bizim tekne ile açılalım mı ne dersiniz?"
"Abi bu çok güzel bir fikir ama."
Herkes akşam hazırlanmak için dağıldı. Abim, Demir, Leyla ve Ali Fatih doğrudan tekneye geleceklerini söyledi. Bizde Ayşe ile bir şeyler almaya Alış verişe çıktık.
İkimiz de elbise alarak geri eve döndük. Akşam olmak üzereydi. Ben hazırlanmak için odaya geçtiğimde Ömer mesaj atmıştı. “Tekne hazırlığı tamam yarım saate seni almaya geliyorum.” “Tamam şimdi hazırlanıyorum.” diyerek hemen giyindim. Beyaz ve maviden oluşan diz üstünde bir elbiseydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayşe bu elbiseyi alırken 'abim sana tekrar aşık olacak' demişti. Ah Ayşe! Bir bilsen abin ile sadece sözleşme gereği senin için evlendiğimi!
Biz çok iyi arkadaş olduk Ömer ile. Ama bu sözleşme bittiğinde yollarımız tekrar ayrılacak. Odanın kapısı açıldığında düşüncelerimi bir kenara bırakarak kapıya döndüm. Ömer beni baştan aşağı süzdü şaşkınlık ile. En sonunda kendini toparlayıp bir adım yaklaştı. O eşsiz gülümsemesi ile bütün odayı ısıttı.
Yapma ve adam! Böyle gülme! Her şeyi daha da zorlaştırıyorsun böyle.
Bir adım daha atarak aramızda ki mesafeyi bir adıma indirdi. Şaşkınlık ile başımı kaldırdım.
"Çok güzel olmuşsun." Dedi. Doğru mü duydum ben! Ne dedi o! "Efendim?" Efendim ne ya! İnsan teşekkür eder. Salak kafam. Efendim ne! "Yakışmış. Ama bu güzelliği özel bir şey ile süslemek lazım. Değil mı?"
Özel şey derken! Ne özeli! Neler oluyor! Biz ne ara boyut atladık. Daha doğrusu Ömer ne zaman boyut atladı. Acaba Ayşe mi kapıda diye hafif sola eğilip baktım. Ömer bu hareketime gülmeye başladı.
"Kimse yok kapıda." Teşekkürler bende gördüm demek geldi içimden ama sustum. Elinde ki kolyeyi uzatırken benim jeton düştü. Özel şey derken kolyeden bahsediyormuş. Allah'ım ben de neler düşündüm. Of! Yüzüm yanıyor şuan. Kesin kırmızı da oldum. Of ve adam! "Sadece bu kolyeyi takarsan herkes daha anlamlı bulur diye düşündüm."
Bu adam ne ara zorbalıktan ince birine dönüştü. Ben hafızanın mı kaybettim yoksa. Elinde ki 'SU DAMLASI' kolyesine bakarken arkama geçerek kolyeyi boynuma taktı. Daha fazla rezil olmamak için bir an önce gitmeliyiz.
"Çok teşekkür ederim. Çok anlamlı olmuş Ayşe görünce çok sevinecek. Hadi gidelim artık geç kalmayalım."
Ömer: Zehra'nın bu panik ve heyecanlı halleri izlemeye değer anlardan birisi gerçekten. Özellikle heyecanlı olduğunda üzerine gidersen stresden eli ayağına dolanıyor. Ve seyrine doyum olmaz anlar çıkıyor meydana.
