You are my cure -Colton Haynes- [ΥΠΌ ΔΙΟΡΘΩΣΗ]

Κεφάλαιο 1

✖✔Η ιστορία περιέχει υβριστικό και σεξουαλικό περιεχόμενο. Παρακαλώ διαβάστε υπεύθυνα και με δική σας ευθύνη! Καλή ανάγνωση💗✖✔

Εξώφυλλο φτιαγμένο από εμένα💕

All rights reserved✔
Μην αντιγράφετε το στόρυ✖

_________

Ευτυχία...μια λέξη με διαφορετικό περιεχόμενο για τον καθένα μας. Προκαλεί χιλιάδες συναισθήματα μόνο και μόνο στη σκέψη να την αποκτήσουμε. Να την πολιορκήσουμε. Πλέον μοιάζει δύσκολο. Θα τη παρομοίαζα σαν έναν ιππότη ο οποίος προσπαθεί να σώσει μια πριγκίπισσα μέσα στο κάστρο κι απ' έξω να βρίσκεται ένας δράκος, που να τον απειλεί με τη παρουσία του να τον σκοτώσει.

Στη προκειμένη περίπτωση η ευτυχία είναι η πριγκίπισσα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ο "ιππότης", αφού δίνει καθημερινά μάχες προκειμένου να αντιμετωπίσει τον "δράκο", που δεν είναι άλλος από την ίδια τη ζωή, με στόχο να φτάσει στη "πριγκίπισσά" του, την ευτυχία.

Η ευτυχία όμως μπορεί να βρεθεί και σε πιο απλά πράγματα. Σε ένα τραγούδι, ένα σημαντικό πρόσωπο, ή ακόμα και μια προσωπική επιτυχία.

Για μένα η ευτυχία ορίζεται ως "όταν όνειρα συμπίπτουν επιτέλους με την πραγματικότητα". Και πράγματι όταν κατάφερα και πέρασα στην ιατρική σχολή που τόσο ποθούσα, τα όνειρα μου πραγματοποιήθηκαν.

Είχα κουραστεί αρκετά για να πετύχω αυτό τον στόχο. Εμπνευσμένος και από τον πατέρα μου, ο οποίος είναι αθλίατρος σε διάφορες αθλητικές ομάδες, από μικρός είχα άμεση και στενή σχέση με τα νοσοκομεία. Έτσι από μικρή ηλικία δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάποιο άλλο επάγγελμα.

Και κάπως έτσι κατέληξα εδώ που βρίσκομαι τώρα. Μπροστά από το κτήριο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα μάτια μου δεν χόρταιναν ποτέ να κοιτούν τα τεράστια πολυόροφα κτήρια από τα οποία συγκροτούνταν. Μπορεί να ζούσα μια ζωή εδώ αλλά πλέον είχα τη δυνατότητα να διασχίσω ελεύθερα το μονοπατάκι ανάμεσα στους καταπράσινους κήπους και έτσι άρχισα να κατευθύνομαι προς την είσοδο της σχολής.

Δεκάδες άτομα βρίσκονταν μαζεμένα ακριβώς σε αυτό το σημείο, δεκάδες καινούργιοι και παλαιοί φοιτητές έτοιμοι να αρχίσουν να φτιάχνουν το μέλλον τους, όπως άλλωστε κάθε χρόνο. Στους περισσότερους ο ενθουσιασμός ξεχείλιζε από τα μάτια τους και αναρωτήθηκα άμα ήμουν κι εγώ έτσι. Πολλά βλέμματα ήταν καρφωμένα επάνω μου τα αγνόησα.