Leigh Fern Blues
"Fern!" Lumingon ako sa likod ko ng may tumawag sakin.
Ngumiti ako. "Stacey." Pagtawag ko sakanya. Dumating siya sa tabi ko ng hinihingal. Kumunot ang noo ko.
"Anong ginawa mo? Mukhang napagod ka." Tanong ko.
"Nagjogging ako. Ini-increase ko ang stamina ko." Medjo hinihingal pa nyang sabi. "Ikaw? Saan ang punta mo?"
"Sa gubat. Mag-iinsayo."
"Oh? Naghahanda ka na rin ba sa nalalapit na Pick?" Tanong niya.
"Oo eh." Nahihiya kong sabi.
Ngumiti siya ng malawak. "Galingan mo. Gagalingan ko rin, para mapunta tayo sa iisang grupo." Tumango naman ako bilang pagsang-ayon. Umalis na siya dahil magliligo daw siya para makapag practice na din.
Tumuloy ako sa pagpunta ko sa gubat.
Elementia ang tawag sa eskwelahang pinapasukan namin, kung saan lahat ng estudyante ay may kapangyarihan. Kahit anong kapangyarihan na magsasabing-iba ka sa normal na tao.
Ngunit nahati sa dalawang campuses ang paaralan. Ang amin ay ang Main, kung saan ang mga Pangunahing elements ang nandidito. Ito ay ang Fire, Water, Earth, Air, Crystal, Iron, Solid, Poison, at Lightning. Isang malaking lugar ang main, kung saan kahit saang sulok nito ay pwede mong ipractice ang iyong pangunahing elemento.
Ang pangalawa ay ang Standard, kung saan mga common lang na kapangyarihan ang naruruon. Tulad ng pag-gawa ng runes, pag control ng mga bagay-bagay, telepathy, pagiging master ng cards at marami pang iba.
Ang Pick na sinasabi ni Stacey kanina na magaganap sa susunod na dalawang linggo ay ang tournament kung saan pagbabasehin ang grupo kung saan ka mapapabilang. Kapag napili na ang iyong grupo, lahat na naman ng grupo ay pagpipilian ng isa lang. At kung anong grupo ang manalo ay may Price daw and that price will be great as said by our trainees. Besides, kahit walang price na sinabi, I know na everyone will work hard for this because every one wants to improve their skills. Sa mundong kinagagalawan namin, kung may kakayahan ka, sayang kung hindi mo ide-develop. There will be a time, when you will need that kind of extraordinary thing.
As soon as I entered the forest, I could sense a great aura coming from the inside forest. I followed it and when I finally trace the aura, I stopped on my track when I saw him.
Grabe, hindi paren siya nagbabago, bawat galaw ng katawan niya, mahahalat mo kung gaano siya kagaling na animoy, nilalaro lang niya ang hawak niyang espada.
I smiled bitterly. I should have known that this is his ace.
"Stop hiding." Nagitla ako sa sinabi niya. He knows? Shit. Should I come out already? No, baka magalit--- asdfghjkl! Papatayin ba ako nito? I looked at the katana he threw to me. Gads! He's not serious right? Nakita ko pang kumislap ang tip ng katana sa sobrang sharp nito.
I slowly move backwards. Ayoko pang mamatay no!
"Show yourself already." And that's my cue! Tumakbo ako ng pagkabilis-bilis! Sana hindi ako abutan nito.
Or not.
I made an uff-sound when I was pushed back on a tree. Ang sakit! Napapikit nalang ako. I'm so dead.
"I told you to show yourself, right?" I didn't response. I already know that there will be no point arguing with this man.
"Ughh.."Naisambit ko nalang ng sakalin niya ako. Napadilat ako ng walang oras. There, I saw his emotionless eyes looking at me.
"What are you doing here?" Galit niyang sabi.
I tried to hide my nervousness by laughing sarcastically. "Hindi sayo ang gubat. Gusto kong mag-insayo." I showed him an uninterested-look. "You came to the place where I was practicing?" Nang-aasar na sabi niya.
"Can I not?" I look at him coldly.
Mas lalo pa niya akong sinakal. Papatayin talaga ako nito.
"You cannot." At mas lalo pa niya akong sinakal. I tried to slap his hand away but there's no point. I put my hands on my sides and let him do, whatever he wanted to do as I closed my eyes.
I know his still angry of me beacuse of the thing I stole from him. And I'm guitly for that thing I did. Naramdaman ko nalang na unti-unting lumuwag yung kamay na nakahawak sa leeg ko. And I started to feel the air rushing through my body. I cough and coughed, naramdaman ko ding nabasa ang kamay ko. I touched my cheek and I realized I was crying.
I looked at him as he is going back to where he was practing and smiled, I know he still have a heart.
I wonder when will he ever forgive me.
Hiningal ako sa pag-eensayo. I tried to water all the trees that sorrounds me by contoling this lake. I guess, just those 5 meters near me ang naabot lang nung water na kinontrol ko. I'm still not good enough. I sighed.
As you see, water is my power. I'm trying to control the water, because I'm the daughter of Posiedon, kapatid ni Percy Jackson. Hahaha, joke lang.
I tried to make a fountain that will only directly go to my mouth. Nauhaw ako sa kaeensayo. Maiinom naman itong tubig dito.
I've been on Elementia since I was 8 years old and that was 13 years ago. Yes, 13 years na akong nandito sa elementia. Elementia is not like any other school na kailangan mong mag-graduate. Ang kailangan mo lang dito ay ang ma-master ang iyong kakayahan and there is no such rule here na kapag hindi mo mamaster ang kapangyarihan mo ay hindi ka makaka-alis. You can leave anytime you want. I think, isa din yun sa mga rason kung bakit maraming nag-aaral dito sa Elementia eh.
Bigla ko tuloy naalala nung hindi pa ako nakapasok dito sa Elementia. Nung pinapangarap naming dalawa ang mga bagay na gagawin namin sa panahong nakapasok na kame dito pero lahat ng iyon ay nawala dahil lang sa pinakaimportanteng bagay na ninakaw ko sakanya.
Napabuntong hininga na naman ako. I should really stop thinking about him. Papatayin lang niya ako everytime I got near to him eh.
I slowly approached the river. I jumped into it and feel the refreshment. God, I love water.
