LÜGATIMA SIĞMADI

SEVDİM,SEVMEDİ.

Düşünün.Evet düşünün.Şimdi tüm kalbinizle sevdiğiniz biri var.Belki canınızdan çok seviyorsunuz.Buda bu sevginizin farkında.

Her şey muhteşem ilerliyor.Salı günü buluşuyorsunuz.Size sarılıyor, 'seni asla bırakmayacağım'diyor ve sizde buna kanıyorsunuz.Üzerinden sadece 5 saat geçiyor ve ''sen bana ben sana bağlanmadan ayrılalım''diye mesaj geliyor.En önce şok oluyorsunuz.Gözlerinizi kırpmadan aynı mesajı defalarca okuyorsunuz.Gözlerini kırpmadan arka arkasına defalarca sonra gözünüzü kırptığınızda bir damla yaş özgürlüğünü kavuşuyor sonra iki sonra beş sonra on artık durduramıyorsunuz.Sessizce ağlıyorsunuz kimse duymasın sesinizi diye.Hıçkıra hıçkıra avazınız çıktığı kadar sessiz ağlıyorsunuz.Birine içinizi dökmek istiyorsunuz.Kan bağı olmadığı halde kardeşten öte kişiyi arıyorsunuz.Anlatıyorsunuz her şeyi oda en az siz kadar şok oluyor.Size bir şeyler anlatıyor ama anlamıyorsunuz onu çünkü o şerefsiz aklınızdan çıkmıyor her yerine kazımış kendini.Sonra daha iyiyim deyip telefonu kapatıyorsunuz ama aslında zerre iyi değilsiniz.Uyuyamıyorsunuz o gün.Artık yaş gelmez oluyor gözünüzden.Sabah hiçbir şey olmamış gibi hazırlanıyorsunuz ve lanet olası okula gidiyorsunuz.Sonra yolda giderken yine aklınıza geliyor ve gece bir süre sonra akmayan yaşlar tekrar özgürlüğünü ilan edip tekrar akıyor.Bu sefer ağlıyorsunuz istediğiniz gibi.Gün boyu sürüyor ağlamanız sonra sizi çağırıyor yanınıza.İsteksizce görünmek için elinizden geleni yapıyorsunuz halbuki cehennemden çağırsa sizi koşa koşa gitmek istiyorsunuz.Yanına gittiğinizde üzülme diyor.Ulan nasıl üzülmeyeceksiniz siz evlenme hayali dahi kuruyorsunuz ve üzülme diyor.Gel de küfür etme.

Evet bu benim başıma geldi.Çok sevdim istese canımı bile verirdim.Ama sevmedi.Hiç bir zaman da sevmeyecek.

''Seni artık sevmiyorum''dedi. Lügatımda öyle bir küfür yoktu ama ağrıma gitti.