birgün yolda giderken ayagıma takılan bir calı parcasının bile manasız ve gereksiz orda olmadıgını anladım çünki hızlı ve dalgın yüruyordumki o dal parcası durdurdu beni giyseydim hızlıcaaz ilerde derin bi cukur varmış düşerdim kesin sonra dedimki kendikendime keşke calı olmasa düşseydim ama olmuyor işte insan yolunu bulamıyor zaten ondan sonrada hiç gülmedim gülmeyide istemedim
yoldan dönerken aynı yerde bu sefer yaslı sakin bir amca denk geldi gülmeyi biliyor ama yüzündeki yaslılık izleri unutturmuş ona ben ise daha genc yasta unuttum amcaya yaşını sormamla şok olmam bir oldu sonra amca ile onun anlattıgı ve azda olsa asamı ile dedigi tek söz şuydu evlat öl ama belli etme agla ama gösterme sev ama bırakma ben 2sini yaptım birine yapamadım
