Angel's Sacrifice [Supernatural AU][Wattys2016]

Κεφάλαιο 2ο: Μαθητής της Κόλασης

Έφτασε στην πόρτα και κοίταξε τον Κας που στεκόταν δίπλα της. ''Να ξέρεις ότι μόλις περάσω αυτή την πόρτα, δεν θα σ'αρέσει το τι θα δεις, να βγαίνει αργότερα''.

''Το ξέρω. Συγνώμη, Ντιν.'' του είπε και ο Ντιν μπήκε μέσα κλειδώνοντας την πόρτα πίσω του.

Πήρε το μεταλλικό φορείο που βρισκόταν δίπλα από την είσοδο και το έσειρε κοντά στον Άλαστερ. Εκείνος, παρότι αδύναμος, ένιωσε την παρουσία του Ντιν και σήκωσε το κεφάλι του αργά χαμογελώντας.

''Παράδεισος'' σιγοτραγούδισε αδύναμα. ''Είμαι στον παράδεισο...Η καρδιά μου μισοχτυπά, μόλις που μπορώ να μιλήσω. Βρίσκω την ευκαιρία που ψάχνω, όταν χορεύουμε μαζί. Μάγουλο με μάγουλο''.

Ο Ντιν αναγνώρισε αμέσως το τραγούδι, αλλάδεν σχολίασε τίποτα, καθώς αποκάλυπτε το περιεχόμενο του μεταλλικού φορείου κάτω από το βρώμικο σεντόνι. Ήταν γεμάτο με πακέτα με αλάτι, μαχαίρια και μπουκάλια με αγιασμό, όλα έτοιμα θα να χρησιμοποιηθούν. Ο Άλαστερ στην θέα του γέλασε ακόμη περισσότερο.

''Συγνώμη.'' έκανε μέσα από τα χαχανιτά του. ''Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή... μια πολύ συναισθηματική σκηνή για σένα. Δεν έπρεπε να γελάσω. Μα είναι σοβαροί;'' Ο Ντιν τον πλησίασε και τον κοίταξε στα μάτια, προσέχοντας την απόσταση που είχε με εκείνον. ''Έστειλαν εσένα να βασανίσεις εμένα;'' Εκείνος όμως δεν φαινόταν να πτοείται από τα σχόλια του Άλαστερ κα πήρε ένα μικρό μπουκαλάκι με αγιασμό.

''Θα σου δώσω μία μόνο ευκαιρία.'' του είπε βλοσυρά. ''Πες μου ποιος σκοτώνει τους αγγέλους. Το όνομά του''.

''Νομίζεις ότι θα τα ξεράσω όλα με τα παιχνιδάκια σου;''

''Θα τα ξεράσεις ολα, όπως και να έχει. Απλά θέλω να γλιτώσω το τομάρι μου. Τώρα πες μου.''

''Ειδάλλως τι; Θα με βασανίσεις;'' και τον έφτυσε. Ο Ντιν του έριξε μια μικρή ποσότητα αγιασμού στο πρόσωπο και μόλις το υγρό ήρθε σε επαφή με το πρόσωπου του δαίμονα αυτό έβγαλε καπνούς.

Ξαναγέλασε. ''Μόλις τελειώσω μαζί σου θύμισε μου, να ευχαριστήσω τον φίλο σου που την έφερε εδώ. Χρόνια την ψάχναμε.''

--

Δεν πέρασε πολύ ώρα από την ώρα που μπήκε ο Ντιν στο δωμάτιο, όταν ακούστηκαν οι πρώτες κραυγές πόνου. Η Κέιτ προσπάθησε να τις αγνοήσει, πράγμα σχετικά αδύνατο και άρχιζε να πειράζει το στρίφομα της ζακέτας της, ενώ παράλληλα το πόδι της πήγαινε πάνω κάτω από το άγχος.