Kafamı kaldırdığımda saatin gece tam 3 olduğunun farkına vardım. Evi korkunç bir sessizlik bürümüştü ve ben hala uykuya dalamamıştım. Yatağımdan kalkarak mutfağa doğru gittim ve kendime çikolatalı kahve yapmaya karar verdim, zaten uykum yoktu sabah yakın gibi görünüyordu. Klasik ben işte, yaklaşık 6 7 aydır geceleri uykunun nasıl bir şey olduğunu unuttum sanırım. Mutfağın upuzun perdesini sıyırdım ve pencereyi açtım. Göküyüzüne soluksuzca baktım. Geceleri gökyüzüne her baktığımda zihnimin düşünmeye yer kalmayacak şekilde dolu olduğunu fark ediyorum. Beynimi kemiren sahte düşünceleri atmak için temiz bir çöplüğe ihtiyacım var gibi görünüyor. O kadar doluyum ki, gecenin çığlıklarını duyabiliyorum.Bu benim içim, upuzun ve asla bitmeyen kapkaranlık yolları ve o yolların her bir metrekaresinde içimde acımasızca öldürdüğüm sahte insanlar var. Bu insanlar hayatımda derin izler bırakan ve beni o izlerin eşiğinde yaşamak zorunda bırakan kişiler. Peki ben? Ben kimim? Adım Utku. Hayatıma hoşgeldiniz.
İlk bölüm 1 Eylül'de
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beklediğim Gemiler
Teen FictionBu benim içim, upuzun ve asla bitmeyen kapkaranlık yolları ve o yolların her bir metrekaresinde içimde acımasızca öldürdüğüm sahte insanlar var. Bu insanlar hayatımda derin izler bırakan ve beni o izlerin eşiğinde yaşamak zorunda bırakan kişiler. Pe...
