İşte annem gerçek annem dedikleri kadın gelmişti. Beni önce bi süzdü. Sonra Elisa ne kadar büyümüşsün dedi. Ben ona: sadece bebeken beni bıraktığın gün gördün. Dedim. Obana : yapma böyle, canımı acıtıyorsun dedi. Ben ise :bana annem gibi bakan yengem onun yerini asla ama asla tutamicaksın dedim. Senin ne hakın vardı. Gözümden düşen ogöz yaşlarına döktürmeye diyeceksin anca laf sokma çabalarında. Ama ben laf sokmuyorum gerçekleri anlatıyorum kabullen...
Bana : sana bakıcak maddi durumum yoktu .
Ben: olmasada bakcaktın sanki. Antalya 'ya gitmeyi biliyorsun.
Olsa olsa annem yani yengemde kalırım. Ben onu annem bildim. Seni ise bi cahil. O arada orqdan hızla ayrıldım. Yengemin yani annemin eski annemi aradım. Onu çiçek cafe ye çağırdım. Yanıma geldi. Bana: seni özlicem Elisa dedi. Ona: Anne beni bırakma. Ben seni annem bildim bırakma beni bırakma. Dedim. Gözleri çeşme olmuştu o lafını asla unutmuyorum " ben senin annen değilim" lafı hala kulağımda yankılanıyor. O lafı dediği an çekip gitti. Belline sarıldım. Bırakma beni nolur. Ama beni iterek taksiye bindi.
Bin meden önce arkasından " hep mutsuz mu biter sonlar ?" Dedim.
