A little bit of love in a lonely story

Hoofdstuk 52: Het begin van een vreselijke avond.

Hoofdstuk 52: het begint van een vreselijke avond.

Music: Breathing - Oscar and the wolf

Dagen waren voorbij gegaan, misschien zelfs weken en geen een spoor van Roderick op school. Was hij weg gegaan?

Ik weet niet of ik me zorgen moet gaan maken. Ik wordt door iemand die zijn handen voor mijn ogen doet gewekt uit mijn gedachtes. "Raad eens wie het is?" Lacht de gene. "Julian?" Glimlach ik.

"Hoe weet je dat altijd! Ik doe zo me best!" Zegt hij en haalt zijn handen voor mijn ogen weg. Ik draai me naar hem om en zie dat hij een grote doos in zijn handen heeft. Mijn ogen worden groot, weet hij dat ik vandaag jarig ben?

"Gefeliciteerd schoonheid." Glimlacht hij terwijl hij mij de grote doos geeft. "Julian dit had je toch helemaal niet te hoeven doen!" Glimlach ik. Hij bloost. "Natuurlijk wel."

Ik maak de doos open, en de meest mooiste jurk zit erin. Hij is wit en ik zie dat eraan de mouwen kant zit. "Julian." Zeg ik haast huilend. "Dit is toch veel te veel."

"Vind je hem niet mooi?" Zegt hij gestresst. "En ik had nog zo tegen David gezegd dat je blauw veel leuker vond!"

"Nee! Nee ik vind hem perfect!" Zeg ik snel. "Het is alleen dat ik dit niet kan aannemen, dit is veel te veel." Zeg ik.

"Neem hem alsjeblieft. Ik wil echt nooit meer terug die winkel in mét David." Zegt hij lachend. "Ik zou het leuk vinden als je hem aan doet voor het bal, vanavond." Ik knik. "Natuurlijk!"

Hij geeft me een knuffel en een klein kusje op mijn wang. "Mooizo, dan zie ik je vanavond." Julian loopt weg en laat mij alleen achter met een grote doos in mijn hand.

"Gefeliciteerd!" Hoor ik Adam en Liselotte zodat in mijn oor schreeuwen. "Oh Wow dankjewel jongens voor de gehoorbeschadiging!" Lach ik en geef hun een knuffel.

"Geen probleem, Wow van wie heb je die mooie jurk gekregen?!" Gilt Adam waarop Liselotte ook Gilt.

"Julian." Zeg ik blozend.

"We hebben ook nog samen een cadeau voor je gekocht." Zegt Adam. Hij geeft me een doosje en ik maak hem meteen open en zie drie kettingen met een selfie van ons op elke ketting. "Dat is zo mooi jongens!"

"Oké, iedereen eentje omdoen!" Glimlacht Liselotte en pakt een ketting, daar Adam en ik pak de laatste en doe hem om mijn nek heen. "En dan is het tijd om je klaar te maken voor het bal van vanavond!" Fluistert Liselotte geheimzinnig.

"Ho wacht!" Hoor ik de gillende stem van David roepen. Oh nee wat heeft hij nu weer nodig?

"Badman!" Zeg ik.

"Gefeliciteerd Cupido." Zegt hij terwijl hij mij een klein doosjes geeft. Ik maak hem open en zie twee armbandjes met roze paarden. "Het zijn onze vriendschap armbandjes!"

--

We gingen na school naar mijn huis, zongen vreselijk vals mijn liedjes en aten te veel taart. En daarna begonnen we aan mijn hele look voor het bal. Terwijl Liselotte mijn make-up deed ging Adam verder met mijn haar, en daarna moesten we nog beslissen welke hakken we onder mijn Witte jurk moesten doen.

Maar het ging allemaal goed, en toen de klok acht uur sloeg was het tijd om naar het bal te gaan. Maar omdat ik met Liselotte en Adam was heb ik tegen Julian gezegd dat we elkaar zin op het schoolplein. Dus reden we in alle spanning met zijn drieën naar het bal toe. We parkeerde de auto en ik stapte de auto uit, en daar stond hij, in levende lijven.

Roderick.

Mijn adem stokte in mijn keel, en zijn ogen vonden die van mij, hij keek me aan alsof ik een prinses was. Het moment was zo snel dat wanneer ik weer knipperde ik hem weg zag lopen van het schoolplein af en mij vol verbazing achterliet.

Ik schudde mijn hoofd en vertelde mezelf dat ik nu niet moet denken aan Roderick, het is mijn verjaardag.

Ik zocht over het schoolplein naar julian, en toen zag ik hem zitten op een tafeltje en zijn ogen waren al op mijn gericht. Ik glimlachte naar hem en liep voorzichtig naar hem toe.

Hij zag er goed uit, zijn blauwe pak matchte met mijn witte jurk en samen liepen we naar binnen toe. "Je ziet er mooi uit." Zegt Julian fluisterde in mijn oor, waarop ik glimlach.

"Ik wil je straks nog ergens naartoe nemen, vind je dat goed?" Zegt hij terwijl we de overvolle aula inlopen. Ik knik.

"Zullen we dan maar eerst gaan dansen?" Zegt hij glimlachend terwijl hij mijn hand pakt en mij op de dansvloer begeleid.

Het bal was geweldig, iedereen zag er betoverd uit. Net zoals Adam die een een zwarte smoking als outfit had, James kwam op het bal ook nog langs en Adam was door het dollen heen ervan. Liselotte zag er ook betoverd uit. Ze had een lichtroze jurk aan wat goed paste bij haar blonde hare, samen danste ze met David die in een lichtblauwe pak kwam. Mijn verjaardag was perfect, dit bal was perfect.

"Kom je met me mee." Zegt Julian terwijl hij mijn hand vast pakt. Ik knik lachend en loop hem achterna naar buiten.

Julian zet stevige stappen en ik heb moeite om hem te volgen, "Julian? Is er iets? Je loopt echt heel hard." Zeg ik.

Julian draait zich naar mij om, zijn ogen kijken me donker aan maar verlichten zich dan op. "Ik wil het je gewoon heel graag laten zien." Zegt Julian terwijl hij me een kus op me wang geeft.

We lopen langs een weg van Amsterdam, ik ben benieuwd waar hij me naartoe wil nemen. "Zijn we er bijna?" Vraag ik aan julian. Hij kijkt achter zich en zegt: "Bijna." En daarna ging alles snel:

Een zwarte bus stopte voor ons, ik werd neergehaald en voelde mijn hoofd de grond met een harde klap raken. Een harde kreet kwam uit mijn mond en het volgende moment kwam er een doekje voor mijn mond en viel ik weg....

...Een kreun verlaat mijn mond als ik een pijnscheut door mijn achterhoofd voel. Terwijl mijn ogen wennen aan het felle licht dat van de lamp komt boven mijn hoofd kijk om mij heen waar een vaag lichaam in beeld komt. Ik wil grijpen naar mijn achterhoofd maar voel dat ik vast zit. En ik aan een stoel ben vast gebonden. Als mijn ogen eindelijk aan het licht zijn gewend zijn, hap ik naar Adem.

"Gefeliciteerd popje van me."

---
Oke ik kan gewoon niet wachten dus ik upload gewoon weer Hihih.

Dit hoofdstuk is niet een van de beste, het spijt me. :(:)

"Love is blind, but friendship closes its eyes."
-unknown