Liegen

Deel 9

Wolfs pov.

Ik zie Eva's naam op het scherm verschijnen. Opgelucht neem ik op. "Met Wolfs." Zeg ik. "Wolfs ben jij dat?" Hoor ik zacht aan de andere kant van de lijn. "Eva, waar ben je?!" Vraag ik. "Wolfs, je moet me helpen. Hij heeft me ontvoerd, ik heb geen idee waar ik ben. Probeer mijn telefoon uit te peilen. En Wolfs?...." Het is even stil en dan hoor ik onmenselijk geschreeuw vanaf de andere kant van de lijn en wordt er opgehangen. Mijn hart bonst in mijn keel. Waar is Eva? Wat doen ze met haar? Ik ren zonder mijn jas aan te trekken - die overigens op de tafel ligt - naar buiten en stap in mijn auto. Ik rij zo snel mogelijk naar het bureau en ondertussen bel ik een technicus om Eva's telefoon uit te peilen. Als ik het bureau binnenloop ben ik verbaasd dat Mechels er nog is. "Wolfs wat doe jij hier zo laat?" Vraagt ze verbaasd als ik het bureau binnen kom stormen. Ze wrijft vermoeid over haar slapen. "Eva is ontvoerd, ze zijn nu haar telefoon aan het uitpeilen." Zeg ik hijgend. "Waarschijnlijk is het die verkrachter. Waarom bent u hier eigenlijk nog?" Vraag ik dan. "Dat doet er nu niet toe Wolfs, we moeten Eva vinden!" Zegt Mechels. Ik ijsbeer door het bureau. "Ik kan Eva niet nog een keer in de steek laten!" Schreeuw ik, proberend mijn frustratie eruit te gooien. "Rustig aan Wolfs, Eva heeft er niks aan als jij de boel hier afbreekt." Zegt Mechels in een poging om me te kalmeren, maar ik hoor de trilling in haar stem. Voordat ik helemaal kan flippen gaat mijn telefoon en snel neem ik op. "Met Wolfs. Waar is Eva?" Zeg ik. "Ze is in Amsterdam, in de buurt van het hoofdbureau daar." Zegt de technicus tegen mij. Snel hang ik op, voordat hij me tekeer hoort gaan. "Wat?!" Schreeuw ik. Niet Amsterdam, niet daar. En dan komt er een naam in me op die niet meer weggaat: Daan de Vos. Hij is terug.