-Bunun geri dönüşü olmaz, çok üzgünüm. Ama yardım etmeye çalışacağım, emin olabilirsiniz.
Hı? Bi insan bilardo oynarken neden bunu derdi ki? İlginç. İnsanlara anlam veremiyorum. İnsan olduğuma şaşıyorum bazen. Onlar insansa ben neyim acaba? Sanki kendimi onlar gibi hissetmiyorum. Ben daha farklıyım. Bir dakika, gayet aynıyım. İki kolum, iki bacağım, iki gözüm, iki kulağım falan var. Ee? Ben neden kendimi bu kadar yalnız ama fazla kalabalık hissediyorum? Her neyse önemli mi? Sanmıyorum.
-Millet hadi oynamaya devam!
Bilardo oynuyorduk. Sonra dank etti, ben bilardo oynamayı bilmiyordum. Söyledim onlara fakat kimse beni takmıyordu. Sadece geçecek diyorlardı. Anlam veremedim. Etrafımdaki herkes bir şeyler geveliyordu, benim hakkımda. Ama sanki orada değildim. Her şeyi duyuyordum fakat ne kımıldayabiliyor ne de konuşabiliyordum. Aslına bakılırsa onları görmüyordum bile. Sadece ses vardı. İyileşemeyeceğime dair sesler.
-Maalesef.
-En azından denedik.
*ağlama sesleri*
Anlam veremiyorum hala neden böyle diyorlar? Az önce bilardo masasında bizimkilerleydik. Noluyor? Biri bana anlatabilir mi artık?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RADYODAKİ SON ŞARKI
RandomBen kimse. Sevdiğim şeyler: Resim çizmek, kitap okumak gibi şeyler değil. Ben hiçbir şey sevmem genellikle. Nankör biri olarak tanımlarım kendimi. Ki öyle değilim. Bu benim hikay- masalım...
