Link's

48 Samenkomst

"Hé Lou." Nialls bezorgde uitdrukking is zeer groot als hij zijn armen van me af haalt. "Wat is er toch aan de hand met je?" Ik schud mijn hoofd en klem mijn kaken op elkaar.
"Problemen met Harry en een slechte nachtrust. Het gaat wel over." Ik zucht als Nialls blauwe ogen me tonen hoe hij het net als mij niet gelooft.
"We hebben de heenwedstrijd wel gelijk gespeeld, he! We hebben je sterk nodig als we ook tijdens de terugwedstrijd stand willen houden." Ik knik, naast de doffe pijn die Harry veroorzaakt heeft, is het gemis van voetbal groot. Het doet mijn woede alleen maar escaleren.
"Ik zal blij zijn als ik terug kan spelen." Niall knikt, hij is nog steeds niet blij met mijn staat en dat laat hij me duidelijk voelen. Ik zucht en leun inmiddels met mijn hoofd tegen het koude glas aan, onderweg naar het zwembad, alweer. Ik kan echter niet meer als mijn hoofd begint te tollen en zwaar wordt. Ik hoor de stemmen weer en beweer dat het slechts in mijn hoofd zit. Ik ben slechts gek daar, het is niet echt. Als alles zwart wordt voor mijn ogen en mijn vingers trillen, weet ik niet meer wat echt is.
"L..."

*derde persoon*
Niall vloekt als Louis bewusteloos langs hem zit en parkeert zijn auto snel op een verlaten parking. Hij gromt boos als hij Louis' toestand negatief evalueert en gaat opzoek naar de daders telefoonnummer in Louis' toestel. Niall is doodbezorgd, het is omdat Louis nog ademt dat hij het misselijke gevoel in zijn keel probeert te onderdrukken. Na alles wat zijn beste vriend ondergaan heeft, zal hij zich toch niet laten neerhalen door een simpele adviseur zeker? Harry neemt niet op, dus belt Niall hem met zijn eigen telefoonnummer op. Deze keer neemt de adviseur meteen op. Wat een klootzak. Niall gromt onbewust in zichzelf.
"Harry, ik weet niet wat je in godsnaam met Louis gedaan hebt, maar hij ligt hier bewusteloos langs me te kermen van de pijn! Je zorgt maar dat je hier bent binnen de vijf minuten of ik breng je eigenhandig binnen bij de politie voor mishandeling! Ik wil niet weten wanneer het de laatste keer was dat hij gegeten heeft." Hij grommelt nog snel het adres van de kleine parking door en hangt dan op. Zijn rechterhand legt hij bezorgd op Louis' voorhoofd waarna hij zijn gordel los maakt en wat frisse lucht laat waaien doorheen de auto. Het lijkt wel alsof Louis droomt, alweer. Met een oude blik in zijn ogen wacht Niall af.
Tien minuten later staat Harry al bij Nialls auto, zijn grote lichaam opent meteen de deur bij een kermende Louis. Niall en Harry wisselen een intieme blik uit waarna ze terug naar de jongen kijken.

Met een bittere smaak in mijn mond schiet ik terug wakker uit steeds dezelfde verschrikkelijke beelden. Ik hijg lichtjes en voel me enorm flauw. Het duurt even voordat ik de open deur van de auto opmerk en de discussiërende Harry en Niall; wat doet die laatste zelfs hier? Furieus dat ik die hartenbreker opnieuw zie, maak ik me los van de gordel en stap ik uit. Hun lippen stoppen met praten als ze beiden naar mij kijken.
"Wat is dit in godsnaam?" Mijn blik belandt bij Niall, degene die ik wel vertrouw. De andere weiger ik aan te kijken.
"Je was ineens weg man, ik wist niet wat ik moest doen en aangezien Harry degene is waarbij je dit niet had, dacht ik dat het wel goed zou zijn hem te bellen." Nialls stem klinkt wanhopig en nog een tikkeltje in paniek terwijl zijn minder rustige lichaam me onderzoekend aankijkt. Wacht, hoe weet hij dat ik dit niet bij hem heb? Harry daarentegen zwijgt en bekijkt me intimiderend, zijn auto staat een paar meter verder geparkeerd.
"Laten we gaan dan, ik ben terug goed." Nialls blauwe ogen kijken me niet aan waardoor hij fronsend blijf staan bij het portier van de auto. Zijn blik staat schuldig; ik ken hem goed genoeg. "Wat?"

Wat denken jullie?