I need your help [louis tomlinson]

Hoodstuk 52

Louis pov

'Louis' Een kreun verlaat mijn mond en ik draai me om 'Louis?' hoor ik weer. 'hmm' mompel ik. 'Ik voel me niet zo lekker' fluistert Charlie. Ik draai me om en kijk naar Charlie die me bang aankijkt. 'Wat is er aan de hand?' vraag ik voorzichtig terwijl ik mijn hand op haar voorhoofd leg. 'Ik heb het warm en ik ben misselijk' zegt ze zacht en houdt haar handen om haar buik heen. 'Ik voel het' zeg ik terwijl ik mijn hand langzaam terugtrek en even wrijf over haar haren. 'Probeer maar wat te slapen, of wil je iets drinken? of een kruik?' vraag ik haar. 'Graag' zegt ze zachtjes. 'Mag ik misschien een beetje water en een kruik?' zegt ze. 'Maar natuurlijk' zeg ik met een glimlach en ik stap het bed uit. Vervolgens stop ik haar in en loop naar beneden om een glas water te halen. 'Asjeblieft' zeg ik en geef het glas water. Ze glimlacht en ik loop naar de badkamer om een kruik met warm water te vullen. Charlie drinkt gulzig haar glas leeg en zet hem op het kastje. Ik leg de kruik bij haar neer en geef een kus op haar kruin. 'Slaaplekker, ik hoop dat je je morgen beter voelt' zeg ik zacht. 'Dankje Lou, slaaplekker' fluistert ze en kruipt diep in de dekens. Ik werp een blik op de klok en zie dat het al bijna half 3 is. Een zucht verlaat mijn mond en ik sluit mijn ogen waarna ik al gauw in slaap val. "Louis" hoor ik. "niet weer" mompel ik en ga dieper in de dekens liggen. "Louis ik ben het" zegt iemand. Ik open mijn ogen en zie Sofie vlakbij me staan. De tranen springen spontaan in mijn ogen en ik ren naar haar toe. Ze glimlacht naar me en haar kuiltjes worden zichtbaar. Wanneer ik bijna bij haar ben reikt ze haar handen naar me toe. "Stop" zegt ze en ze en kijkt naar de grond. "Wat is er lieverd?" vraag ik terwijl ik stop met rennen. "Niet verder" fluistert ze terwijl ze me recht aankijkt. Emotieloos, bang eerder. Voetje voor voetje schuifelt ze naar achter. "Wat is er aan de hand?" vraag ik verbaast. Dat is de druppel. Ze begint te rennen, een diep bos in. Snel ren ik achter haar aan. Ik hoor een harde kreet uit het bos wat me alleen nog harder laat rennen. "Sofie!" schreeuw ik wanhopig. Geen antwoord.. "SOFIE" roep ik weer, ook zonder resultaat. Zoekend kijk ik om me heen. Opeens zie ik haar, bewegingsloos. Ik ren naar haar toe alsof mijn leven er vanaf hangt. Het is al te laat. Ze is weg. Ze ligt er zo vredig. En tegelijkertijd ook weer niet. Nu valt het pas op, zodra ik goed naar haar kijk. Er zit een mes in haar buik. Ik begin te huilen. "HELP ME DAN" schreeuw ik. Tranen stromen over mijn wangen en gaan hun vrije weg. Trillend breng ik mijn hand naar haar gezicht. "Zeg nou wat" probeer ik. "Sofie asjeblieft" zeg ik zacht. Er ligt een briefje op haar buik, en ik buig een klein beetje naar voren. 'You're next :)' Staat er in krullende letters opgeschreven. "Nee" fluister ik. "Nee" roep ik nu harder. Mijn hoofd wordt licht en mijn handen beginnen te zweten. "Nu of nooit" fluister ik en staar naar het mes. Ik pak het mes uit Sofies buik en kijk vol afgrijzen naar het bloed wat er aan zit. Ik adem diep in, en uit. Ik pak Sofie haar hand, en steek het mes in mijn buik. Het doet pijn, maar al gauw verdrink ik in de pijn en verlies ik langzaam mijn bewustzijn. Het kon niet op een mooiere plek, naast Sofie. Kunnen we weer samen zijn, hierboven. Zwetend word ik wakker. Het leek zo echt. Voorzichtig zonder Charlie wakker te maken stap ik uit bed en kijk hoelaat het is. Het is pas kwart voor 5.. Langzaam strompel ik naar beneden en vul een glas met water. Ik ga aan de eettafel zitten en drink mijn glas met kleine slokjes leeg. Tranen komen naar boven en ik zoek in de kastjes naar sterke drank. Zodra ik die gevonden heb zet ik hem aan mijn mond en drink er gulzig van. Wankelend loop ik naar de woonkamer en ik zak op de bank neer. Wanneer ik meer dan de helft op heb voel ik me beter, en zet de fles terug. Ik denk niet eens meer aan Sofie, het voelt beter zo. Je verdriet wegdrinken, bedoel ik. Charlie huilt en een diepe zucht verlaat mijn mond. 'Kan je even ophouden met janken' zeg ik geïrriteerd waardoor ze alleen maar harder gaat huilen. Ze rent de kamer uit, maar ze is te laat. Ze begint te kokhalzen en op de gang ligt nu overal kots. 'Gatverdamme' mompel ik en ga gauw in mijn bed liggen. Ik draai me om en al gauw val ik in slaap. Er wordt zacht aan mijn mouw getrokken. 'Louis?' vraagt Charlie zacht. 'hmm' brom ik. 'Wil je me helpen met opruimen?' vraagt ze bang. 'Wat denk je zelf?' zeg ik boos en haar lip begint te trillen. 'Ga maar lekker naar iemand anders' zeg ik. Ze blijft staan en begint te huilen. 'Ga weg dan!' roep ik boos en Harry komt slaperig de kamer binnen. 'Wat is er aan de hand en waarom ligt er kots op de gang?' vraagt hij. Charlie huilt harder en loopt gauw naar hem toe.