Bir temmuz ayında bir küçük şehirde dünyaya minik bir kız geldi. Adını yeşim koydular. Cok zayıf ve öleceyini , umut yok demiş doktor . Ama sanki çekecek çilesi varmış gibi hayata tutunmuş.Aylar yıllar sonra minik yesim hayata daha sıkı tutundu.Ve yıllar sonra büyüyen yeşim ilk okula başlamış ve orta okulda son bulmuş hayatı cocukluğu nasıl gecti denilirse cocuk deyilde... Büyük bir kadın gibi ordan oraya sürükleyen hayat yeşimi boynu bükük, utangaç, sesiz yapmış. Annesi cok hastaymış yeşimin ve evin bütün sorumluluğu küçük yeşime kalmış yaşin henüz 9zunda hem okula gider hem eve yetişir. Minik kardeşine bakar evdi, temizlikti, derken nasıl bir hayat icinde büyüdüğünü anlamadı.Annesi yeşimin cok ama cok sinirliydi merhamet vardi ama bide kaybettimi gözüne hic bir şey gelmiyordu.Ve hırsını yeşim den çıkarıldı. Yeşimin bitanede abisi vardi.Melek gibi cok severdi Ağa beyini ama sonucta erkek olunca hep dışarda sorumluk alsa bile erkek diye ezdirilmez. Zaten nedense dünyanın yükünü kadınlar ceker. Ve cok cabuk yıpranırlar. Çirkin kadın yok cirkinleştirilmiş yıpratılmış kadınlar var.Neyse nerde kalmıştık derseniz. Yeşim ortaokul menzunu ve cok çalışkan başarılı bi kızdı ama babası okutmadi kızlar okumaz diye evde çalışmak varken ezilmek varken yol yolak bilmemek varken okumak niye, neden okusun ancak ev temizlesin yemek yapsın cocuk baksın üste bide dayak yesin :( bu hikaye gercekmi diyenler olur evet keşke yalan olsaydı aksiyon icin yazılsaydi. Belki sadece hayal gücünde kalırdı. Okulu biten yeşim evinde herzamanki yaşantılarını devam ettirmek üzereydi. Birgün kapı çaldı gidip açtı yeşim 2 tane kadın annen evdemi dediler yeşim evet bir saniye bekleyin çağırıyorum demiş ve seslenmiş.Anne kapıya geldiyin tanımiyordu. Ama buyrun demiş. Kadınlar'dan biri tanrı misafiri kabul edersiniz inşallah demiş yeşim ara holde dinliyomuş ama tanrı derken ne anlama geliyo diye hicten hic meraklanmış , annesi buyrun tabiki demiş. İceriye giren bayanlar misafir odasına almış annesi ve yeşime ayakkabıları düzelt git kahve yap demiş.
