Does he know "Greek Fanfiction with Niall Horan"

Κεφάλαιο 1.

PLEASE DON'T COPY THIS STORY :)

ILYSM -Leorgia♥

 Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Πάντα είχα αυτό που ήθελα, πότε δεν μου έλειψαν τα υλικά αγαθά. Ζούσα σε μια οικογένεια που είχε τα χρήματα για να με αναθρέψει σωστά, είμαι πλέον 18 ετών και έχω σχεδόν τα πάντα, δασκάλους να με βοηθούν, ντουλάπες να με ντύνουν, οικογένεια να με φροντίζει, αλλά δεν έχω το πιο απαραίτητο, το πιο δύσκολο να αποκτήσω, το πιο φθηνό αγαθό που μπορεί να έχει κανείς εκτός από εμένα. Πότε δεν είχαν ζήσει αυτό που πολύ λένε ευχαρίστηση, κάποιες φόρες χαιρόμουν όταν βρισκόμουν με τις φίλες μου, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Δεν είχα νιώσει ποτέ το πνεύμα των Χριστουγέννων ή των έρωτα. Πότε δεν έκανα κάτι το απαγορευμένο στην ζωή μου, πάντα βρισκόμουν στα πλαίσια της λογικής, σοβαρή και υπεύθυνη. Έβλεπα τα παιδία της ηλικίας μου και ζήλευα πολύ, ζούσαν ανέμελα ενώ εγώ περνούσα τον χρόνο μου διαβάζοντας, ήθελα να πετύχω στην ζωή μου, κάποιες φορές γινόμουν τελειομανής, καταλάβαινα ότι ενοχλούσε τους άλλους αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω. Ήθελα να ζήσω εκείνη την στιγμή που θα με έκανε χαρούμενη, που θα με άλλαζε, ίσως θα ήταν μια καλοκαιρινή μέρα με φίλους, ίσως ένα φιλί στην βροχή, ίσως και ίσως, πάντα ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό αλλά δεν μπορούσα. Θα τα καταφέρω κάποτε;

Ξύπνησα το πρωί από το λιγοστό φως που έμπαινε με δυσκολία από τα παραθυρόφυλλα. Ήταν ακόμα 6 και μίση, όπως το περίμενα το βιονικό μου ρολόι ξαναχτύπησε. Μπήκα να κάνω ένα κρύο ντουζ μιας και δεν είχα κάτι άλλο. Ευτυχώς η οικογένεια μου κοιμόταν βαριά και δεν ξύπνησα κανέναν, δεν θα άντεχα αν η μικρή μου αδελφή ξαναξυπνούσε και έκλαιγε γιατί έχασε τον ύπνο της καταστρέφοντας την επιδερμίδα της.

Το κρύο νερό με βοήθησε να ξυπνήσω καλύτερα και να συνειδητοποιήσω ότι ήταν Παρασκευή. Άλλο ένα βαρετό Σαββατοκύριακο γεμάτο διάβασμα με περίμενε. Θυμάμαι πιο μικρή, περίμενα πως και πώς να έρθει αυτή η μέρα, την ευχαριστιόμουν και αυτήν και το Σαββατοκύριακο, μπορεί να είχα φροντιστήρια και μαθήματα αλλά όχι όπως τώρα. Το αγαπούσα το Σαββατοκύριακο, θυμάμαι πολλές φορές όμως ήμουν μόνη μου.

Είχα πολλά ελαττώματα αλλά και προτερήματα.  Πάντα μου έλειπε η ικανότητα να κάνω τους άλλους να γελούν και αν το έκανα ελάχιστες φορές, μετά το παρατραβούσα και γινόμουν γελοία. Η μεγαλύτερη μου έλλειψη όμως ήταν η αυτοπεποίθηση, ποτέ δεν μπορούσα να μιλήσω στα αγόρια ή να εκφράσω εύκολα την γνώμη μου, με τον καιρό όμως έμαθα να το κρύβω, κατάφερα και βελτίωσα κατά πολύ την προσωπικότητα μου.