Anastasia (Tr)

14. bölüm

Aşk gemisi Leonardo’nun limanına demir atmıştı.

Bu demir kalbine mutluluğu saplamıştı.

Daha önce tatmaya korktuğu duygu şimdi onu esir almıştı. Bu esaretin kölesi olmaya razıydı.

Düş dolu günleri sona ermiş, artık gerçeklerin sarhoşuydu.

Çünkü Anastasia onu yüreğine kabul etmişti…

Ateş böceklerinin sesleri bile kulağına şarkı gibi geliyordu.

Gökyüzüne baktı. Geceydi. Ama o kalbinde gündüzü yaşıyordu.

Malikaneye açılan patikada yürümeye devam etti. Ağır adımlarla Anastasia yı düşüne düşüne yol aldı.

Gülüyordu. Ve buna engel olamıyordu. İster istemez gülüyordu. Hayatında hiç bu kadar mutlu olduğunu hatırlamıyordu.

Gri tonlarda yaşadığı hayatı birden rengarenk bir resme dönüşmüştü. Alışılası güzel duygu onu tümüyle sarmıştı.

Leonardo kapıya yaklaştığında daha zile basmadan kapılar ardına kadar açıldı. Gecenin karanlığına alışan gözlerini içeriden yayılan ışık aldı.

“Hoş geldiniz bay Leonardo.”

Leonardo ağır adımlarını eve girerken de sürdürdü. Onu kapıda karşılayan Cilla ceketini alıp götürdü.

Odasına çıkmak üzere merdivenlere yönelmişken onu büyük salonda bekleyen annesini gördü.

“Anne?”

Bayan Rose olduğu yerden ilerleyerek oğlunun yanına geldi.

“Erken dönmüşsün.”

“Evet sıkıldım. Aslında daha erken dönmeyi planlıyordum.”

“Nasıl istersen. Ben odama çıkıyorum.” 

Tekrar merdivenlere doğru yönelmişken “Çok mutlu gözüküyorsun.” Dedi.

Oğlunun mutluluk sarhoşluğunun kokusunu almıştı.

“Evet mutluyum. Hem de hiç olmadığım kadar.”

Bu durumda sıradaki soru mutluluğunun sebebini sormak olacaktı. Ama burada durdu.

“Seni mutlu görmek beni de mutlu ediyor.” Diyerek sahte gülüş yapıştırdı yüzüne.

“Yukarıya çıkmalısın. Yorgun görünüyorsun.” 

Leonardo annesinin yanından ayrılarak odasına çıktı.

Bayan Rose ise gözlerinde gördüğü ışıltı yüzünden neredeyse kör olacaktı. Başından beri biliyordu. Bu kız oğlu için tehlikeydi. Leonardo nun seveceği bir tipti. Bunu görmüş ama engel olmakta gevşek davranmıştı. Şimdi pişmanlığını yaşıyordu. 

Eğer bugün onları bir arada görmeseydi hala aptalca her şeyden habersiz olmaya devam edecekti.

Neyse ki güvenlik görevlisi Leonardo nun arabasını arka bahçede fark etmiş ve Bayan Rose a haber vermişti. Neden orada olduğunu anlamak için Malikanenin kameralarına göz atmış ve Anastasia ile onu yakalamıştı. Leonardo kapıdan çıkan kızı kucakladığı gibi arabasına bindirdiği sırada sessizce bir küfür savurmuştu. Her zaman inandığı bir teori vardı. Hiçbir şey için geç değildi. Önemli olan doğru müdahaleyi doğru anda yapabilmekti. Bu yüzden şimdilik yapacağı şey sessiz kalmaktı.

&

“Sonra arabadan indik ve bana arka kapıya kadar eşlik etti.”

“Daha sonra?”