MELEZ KIZ (Tamamlandı)

7. BÖLÜM: YENİ ÇOCUK

Peri ordusu olayından sadece 2 gün geçmişti. Bu 2 günde Emine ve diğer herkes benden korkmaya başladı. Anıl ise ne zamandan beri okula gelmiyordu. Savaş ise sürekli tetikte duruyor. Neymiş biri saldırabilirmiş. Bu aralar kendimi çok yanlız hissediyorum. Babamlar hiç aramıyor ben arayıncada 'kızım ben seni daha sonra ararım' diyor.
Sabah kalktım rutin işlerimi hallettim. Üstüme siyah dar tayt, üstüne üzerinde barış işareti olan bir beyaz t-shirt. Ayakkabı olarak ayak bileğime kadar gelen siyan ince topuklu giydim. Sırtıma çantamı aldım aşağıya indim. Savaş beni bekliyordu. Aşağı indiğimde gözünü benden alamadı. Sadece durmuş bana bakıyordu. Önüne geçip elini salldım. Hala bana bakıyordu. Ufak bir tokat atıp yüzüne baktım. O da kendini toparlayıp bana baktı ve "H-hadi gidelim." dedi. Ona gülerek arabaya geçtim. daha yeni farkettimde ben ne kadar çok olgunlaşmışım. Eskiden daha komik daha eğlenceli bir kızdım ve eski grubumu çok özlüyorum. Onlarla o kadar çok fazla haylazlık yapardık ve grup olarak toplam 7 okuldan atılmıştık. Grubumdakiler Eylem, Gözde, Ceren işte grubum. Ama hala yazışıyoruz ve şuanda grubu coşturmuşlar.
Gariplerim
Eylem ; Naberr kızlarrr.
Gözde, Ceren, Ben ; iyiii sen
Ben ; kızlar sizi çok özledim.
Gözde ; Ben özlemedim çünkü bugün kızlarla senin okuluna ve seninle aynı sınıfa başlayacağız.
Ben ; neeee? Siz geliyorsunuz ve benim daha yeni haberim oluyor. Çok kırıldım çok.
Ceren ; tamam yaaa. Okula gelince görürsün bizi affettiririz kendimizi.
Eylem ; yine eskisi gibi eylenirmiyiz?
Ben ; tabiki! Bu okulda takılacak bir sürü kişi var. Offf takımlarda geldi mi sizinle.
Gözde ; ne yazık ki evet😭
Ben ; kızlar kırmızı alarma geçiyorum galibaaaa!!
Eylem, Gözde, Ceren ; OLGUNLAŞMAAAA!,
Ben ; evet kendimi eskisi kadar eğlenceli hissetmiyorum.
Gözde ; hemen okula gel başlarız haylazlığa eğer atılırsak bu sefer İzmir'e gidelim.
Ben ; tamamdır. Geldim. Bekleyin bulucam sizi.
Savaş arabayı park eder etmez indim. Karşımda kızları gördüm. Onlarda beni görmüştü. Çığlık atarak koştuk ve sarıldık. Bütün okul bize bakıyordu. Okulun ortasına geçtim. "Heyy!" diye bağırdım. Büyücü, kurt, peri ve vampirlerin hepsi bana baktı. Bağırarak "Bu kızlara dokunan olursa ölümü benden olur! Anladınız mı?!" hepsi kafasını sallarken kurt ve vampir melezi bir erkek galiba yeni gelmiş çünkü dediği şey çok aptalcaydı. "Ya dokunursak ne yaparsın?" diye sordu ve Eylem'i yanına çekip sırtına vurup yere düşürdü. Bir anda gözlerim kurt sarısı, vampir kırmızısı, peri siyahı, büyücü grisi. Ardından kurt dişleri, vampir dişleri, peri kanatları (siyah), büyücü tırnakları. Ardından ise arkamdan su bir yanımdan ateş diğer yanımdan toprak önümden ise hava. Çıkan hava saçlarımı savuruyordu şuan tehlikeli ve güzel görünüyordum. Ona kaşlarımı çatarak "Ne yapacağımı bilmek istemessin emin ol!" dedim. Büyücü gücümle Eylemi arkama aldım. Önüme döndüm. Kızlar da arkamda dönüştüler.
Eylem ; vampir, kurt, toprak
Gözde ; vampir, büyücü, toprak
Ceren ; vampir, peri, toprak
Bütün okul bize korkuyla bakıyordu. O yeni çocuğa dönerek "Sakın arkadaşlarıma karışma! Yoksa sonu kötü olur. Anladın mı!?" dedim. Yavaşça kafasını salladı. Eski halimize döndüğümüzde sanki hiçbirşey olmamış gibi devam ettik. Bir anda karşımıza takıklar çıktı yani ; Mete,Ozan, Poyraz, Arda. Bunlar bize ortaokuldan beri takık. Peşimizi bırakmıyorlar. Mete Eylem'e, Ozan Gözde'ye, Poyraz bana, Arda da Cerene. Onlar bize yaklaşırken önüme geçti. Poyraz anında sinirlenirken "Çekil lan önümden!" dedi. Savaş sırıtarak "Çeksene önünden!" dedi. Poraz tam saldıracakken Savaş'ın önüne geçtim. Poyraz kendini durduramadan gelirken gözlerim kırmızı oldu. Bende üstüne koştum. Önüne gelince kolunu tuttup takla attırarak yere düşürdüm ve bağırdım "Bıraksana lan artık peşimi. Takıkmısın lan sen? Hangi şehre gitsem karşıma çıkıyorsun yeter be! Bırak peşimi" dedim. Bana bakarak "ASLA! ASLA PEŞİNİ BIRAKMIYACAĞIM." dedi. Cidden sinirlenmeye başlamıştım. Sinirle arkamı dönerek okuldan çıktım. Kızlarda bana yetişti ve birlikte yürümeye başladık. Bir sokak da beş tane vampir üç tane vampire saldırıyordu. Rütbeleri epey yükseldi ama kazıkla yaralamışlardı."Kızlar siz vampirleri kurtarın ben kötülere bakarım." onlarda kafa salldılar. Onlar vampirleri alıp biraz ötedeki ağacın dibine yatırıyorlardu. Ben ikisini halletmiştim. Ama içlerinden biri kalbimin biraz üstüne kazık saplamıştı. Ağzımdan kan akarken iki dizimin üzerine çöktüm. Ve ardından da yere yığıldım. En son hatırladığım şey birinin telefondaki kişiye şöyle demesi "Yavuz bey şans eseri Melis'i yakalayakaladık bu yüzden plan'a gerek kalmadı şimdi onu efendimize götürüyorum." aklımda sadece şu sorular kalmıştı
Adamın efendisi kim? Ne planı? Beni nereden tanıyor? Bana ne yapacak?
Aklımda bunlar kalmışken gözlerim karardı ve gerisi karanlık.

Savaş'ın gözünden ;
Melis okuldan sinirle çıkınca kızlarda peşine takıldı. Birkaç dakika sonra bende onların gittiği yoldan gittim. Kızlar beni tanıyordu bende onları tanıyorum çünkü aynı okuldaydık. Hatırlarsınız Melis benim yüzümden gitmişti. İlerlerken kızları üç tane rütbesi yüksek birinin yanında hıçkırarak ağlıyorlardı. Hemen yanlarına koşup "Melis nerede? Neden ağlıyorsunuz?" diye sordum endişeyle. Eylem hıçkırıklarının arasından konuştu
"Bu v-vampirleri kötü olanlar ya-yakalamıştı. Biz onları kurtarırken. Vampirlerden b-birtanesi k-kazığı (daha çok ağlamaya başladı) M-m-melisin kal-kalbinin üstüne sap-sapladı. Ve o-onu kaçırdılar. Durdurmaya çalıştık ama olmadı." dedi. Kafayı sıyırıyordum. Onu nasıl kaçırırlar. Onu kurtarmak için herşeyi yaparım.

Melis'in gözünden ;
Hayatımda herşey çok güzelken nasıl böyle olmuştu. İlk defa kendimi bu kadar güçsüz hissediyorum. Kalbim çok acıyor. Bu yaram yüzünden değil. Diğerlerini görememekren çok korkuyorum. Ama bunların arasında sadece bir kişi için kalbim acıyor. Neden bilmiyorum ama aklımdaki tek kişi SAVAŞ! Bilmiyorum ama sadece onu görememek benim kalbimi acıtıyor. Neden bilmiyorum. Ama sanki ona karşı içimde bir duygu besliyorum. Ve bu duygu gittikçe çoğalıyor. Acaba gerçekten onu... Onu seviyor olabilir miyim? Galiba ben onu.. Çok seviyorum. Ve galiba aşktan kaçmak için çok geç kaldım.
Birinin yüzüme su dökmesi ile uyandım. Önümde babamın en eski düşmanı vardı. İngiliz bir adamdı. Yanındaki de küçükken beni kaçırmaya kalkışmış. Yardımcının adı Yavuz. İngiliz adamın adı ise Leonard. Leonard benden dört yaş büyük. Babamla ondört yaşlarında uğraşmış. Ondört yaşındayken babamla uğraşmış. Beni istiyormuş. Yavuz ondan ve benden daha büyük ama onunla çalışıyor. Onlara kaşlarımı satarak baktım ve "elinde sonunda buradan kurtulucam ve sizi öldürücem." dedim. Ama o bana bakarak "yakında sevgilim olacaksın hemde kendi isteğinle." dedi. Bende ona bağırarak "ASLA! Ben başkasını seviyorum." dediğim anda kaşları çatıldı ve konuştu "Benden başkasını sevemezsin. Bir saat sonra benim sevgilim olacaksın. Ve artık yeni bir adım var adım BARIŞ." dedi ve boynuma bir iğne batırdı. Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı. En son Leonard'ın yanı Barış'ın "Uyandığında benim sevgilim olacaksın. Benden başka kimseyi sevmeyeceksin. Benden ayrılmak istemeyeceksin." dedi ve gözlerim karardı.