hij en ik

ik zat op het muurtje. dat muurtje, waar alles begon. dat muurtje wat mijn leven veranderde. het gebeurde, ruim drie jaar geleden. ik zat daar dus op het muurtje. en daar kwam hij. hij ging naast me zitten. hey, zei hij. haii, zei ik. ik merkte dat hij naar me keek. wat moeilijk moest zijn geweest, omdat mijn haar als een gordijntje over mijn ogen hing. ik keek terug. onze blikken kruiste elkaar. ik wilde mijn hoofd weer draaien, maar het lukte niet. mijn hersenen hadden kortsluiting. mijn ogen kleefde aan de zijne. ik, jess coopers. ik had er nooit in gelooft, liefde op het eerste gezicht. en op dat moment nog steeds niet. dom. hij lag voor het grijpen. hij keek me nog steeds aan. op zijn manier, apart was het. hoe hij tegelijkertijd de snelheid van mijn hartslag, en de tijd kon beïnvloeden. ja, die hartslag versnelde. en de tijd verlangzaamde. het was raar, hoe een jongen dat kon doen. ineens rende hij weg. zou ik hem ooit nog zien?

en?? wat vinden jullie van mijn nieuwe boek? goed geschreven? of een flop? xx love you all♡ *comment!!