Σχολείο Για Εγκληματίες Βιβλίο 1ο (ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 23ο

Άνοιξα τα μάτια μου και ειδα το δωμάτιο πλημμυρισμένο στο φως. Στο θολό διάστημα μεταξύ ύπνου και ξυπνιου μου φάνηκε, με τους πάλευκους τοίχους και το παλλευκο πάπλωμα ότι ήταν σαν να βρισκομουν στον παράδεισο, κοίταξα το ξυπνητήρι δίπλα μου, η ώρα ήταν 7 ακριβώς, σηκώθηκα γρήγορα και αφου ντύθηκα έπιασα το μέτωπο του Όντιν, η θερμοκρασία του μου φαινόταν φυσιολογική, ετσι έφυγα απο το δωμάτιο και πήγα προς την τραπεζαρία για να του φέρω πρωινό, δεν υπήρχαν πολλά παιδιά σχεδόν ελάχιστα. Πηγα προς τον μπουφέ και αφου πήρα έναν δίσκο σκεφτόμουν τι να του έπαιρνα, έβαλα σε μια κούπα λίγο τσάι του βουνού και έβαλα μέσα λίγο μέλι, πήρα μερικά κρουσανακια βουτύρου και μερικές φρυγανιές και 2 διαφορετικά ήδη απο μαρμελάδα και έφυγα, τα μαθήματα ξεκινούσαν στις 8:30 και τελείωσαν κατα τις 12 κάναμε μόνο 4 ωρες κάθε μερα αφου δεν είχαμε και πολλά μαθήματα, μπορούσες βέβαια να γραφτείς σε κάποια από τις λέσχες που υπήρχαν για να περνάς την ωρα σου μαθαίνοντας και εφαρμόζοντας χρήσιμα πράγματα. Έφυγα απο την τραπεζαρία και πηγα στο δωμάτιο του Όντιν, αυτήν την φορά τον είδα να έχει ξυπνήσει και να είναι ανακαθισμενος στο κρεβάτι του

Α: Καλημέρα!

Ο: Καλημέρα!

Α: σου έφερα πρωινό. Πως αισθάνεσαι;

Ο: πολύ καλύτερα περαστικό θα ήταν, ποιός κοιμήθηκε εδώ;

Τον πλησιάζω και αφήνω τον δίσκο στο κομοδίνο του

Α: εγω! Δεν ήθελα να σαφησω μόνο σου και ήταν και μία καλή δικαιολογία για ξεφορτωθώ τον Κάρτερ

Ο: μμμ καλά, δεν τον συμπαθείς ε;

Α: δεν ξέρω είναι περίεργος και πεφτουλας, σίγουρα θα έχει πάει με ολο το σχολείο

Με κοίταξε και γέλασε, το γέλιο του συνεχίστηκε, τον κοιτούσα και προσπαθούσα να μάθω αν είπα κάτι αστείο

Ο: τα γούστα του Κάρτερ είναι πολύ περίεργα, βασικά δεν ταιριάζουν με τα κορίτσια που είναι εδω πέρα, πρώτη φορά τον βλέπω να την πέφτει σε κορίτσι

Α: Δηλαδή είναι παρθένος; Δεν έχει πάει με καμία;

Άρχισα να γελάω σαν υστερική,

Ο: οχι ρε απλά δεν εχει κυνηγήσει καμία έτσι, μέχρι και με αυτές που πάει έστω μια φορά τις διαλέγει, σε αντίθεση με μένα

Α:α κατάλαβα, εσυ είσαι οτι σου κάτσει και αυτός οτι του αρέσει και του κάτσει

Ο: ας πούμε πως ναι. Τέλος πάντων ήθελα να σου πω ευχαριστώ

Α: σιγά δεν ήταν τίποτα άλλωστε είμαστε φίλοι

Ο: ναι φίλοι

Καθόμαστε και κοιταζόμαστε χωρίς να πούμε τίποτα αρκετή ώρα, κάποια στιγμή ένιωσα σαν να κοιτούσα την μητέρα μου, είχαν το ίδιο βλέμμα, γύρισα το κεφάλι μου και πήγα να φύγω

Α:τα λέμε μετά θα σε δω στην τραπεζαρία, αν δεν είσαι καλά στείλε μου μήνυμα στο κινητό να σου φέρω να φας

Κούνησε καταφατικά το κεφαλι και έφυγα σχεδόν τρέχοντας για την τάξη. Στον διάδρομο ομως πέφτω πάνω σε κάποιον, με αποτέλεσμα να βρεθούμε και οι δύο στο πάτωμα. Σπεύδω αμέσως να του απολογηθώ, θα εχω γίνει σίγουρα ρεζίλι

Α: Συγγνώμη δεν σε είδα

Εκείνος σηκώνει το κεφάλι του και με κοιτάει, μου ρίχνει ενα υπέροχο χαμόγελο και σηκώνετε δίνοντας μου το χέρι για να με βοηθήσει να σηκωθώ

<<Δεν πειράζει>>

Μου λέει και πιάνω το χερι του και σηκώνομαι, ήταν πιο ψηλός από μένα με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια, σίγουρα θα ήταν γερμανός (αν ζούσε ο Χιτλερ θα τον συμπαθούσε, τουλάχιστον δεν θα τον έκανε σαπούνι)

<<είμαι ο Ερικ εσυ;>>

Α: Αριάννα, και πάλι συγγνώμη για πριν απλά βαζιομουν

Ε:μα γιατί, έχουμε αλλη μισή ώρα πριν αρχίσει το μάθημα

Α: ας πούμε πως είχα υπερένταση

Μου χαμογελάει και εγω χάνομαι μεσα στα μάτια του

Ε: πρωτοετής κι εσυ ε;

Α:ναι δυστυχώς

Λεω καο τριβω το κεφάλι μου από αμηχανία

Ε: Λοιπόν πρέπει να φύγω Αριάννα, ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα

Δεν απαντάω, απλα κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου και μένω να τον κοιτάζω σαν χαζή μεχρι μου φεύγει, άμεσως συνέρχονται και συνειδητοποιώ την βλακεία που έκανα. Ντρέπομαι τόσο, αλλα ήταν κούκλος θαύμα της φύσης, αχχ θεε μου πρέπει να τον ξαναδώ. Απο τις σκέψεις μου με έβγαλε η Βανέσα που με χτύπησε φιλικά στην πλάτη.

Β: Καλημέρα τι γίνετε;

Α: ε τι;

Το μυαλο μου αυτήν την στιγμή πετάει στα σύννεφα

Β: είσαι καλά; φαίνεσαι κάπως

Α: ναι δεν είμαι, έχουμε πολλά να πούμε πάμε

Αρχίζω να περπατάω και να κοιτάζω το κενό σαν χαμένη