Both Identities Fell Inlove

IDENTITY 6

*Binuksan ko ang pinto sa Banyo*

Ang sarap sa feeling talaga maligo ng maaga. I feel like I am in heaven.

"Ang tagal mong maligo!" Sigaw saakin ni Carmen habang kumakain siya.

"Urgh. Pake mo ba Carmen? Could you please shut your mouth up? Ang aga aga, ang ingay mo!"

"Hayy nako. Alam mo? Buti na lang wala tayong nagiging bisita dito sa bahay. Kung hindi magtataka sila kung bakit ang liit liit lang nang bahay tapos may bath tub pa" sabi ni Carmen habang kumakain, at nagkakamay pa siya.

"Oh? Ngayon? Heck. Heto na nga lang paraan ko para di ko ma miss pagiging mayaman"

"Hayy nako. Mag tiis ka!"

"I know Carmen! That is why I agreed on this. Ayokong mapahamak ako noh. And Dad of course. Kaya ok lang naman kung pansamantala akong maghihirap hirapan. But note the word 'pansamantala' . Temporary lang noh. I would never agree living here forever! Like ugghh!"

"Ang arte mo!! Kumain ka na nga lang"

"Don't you know how to use spoon and fork?"

Like heck? Bakit siya nagkakamay? Naubusan na ba ng kutsara at tinidor?

"Eh wala eh. Masarap kumain ng nagkakamay"

"REALLLYY? Like what? Isipin mo nalang, sandamakmak na germs at bacterias ang nasa kamay mo! Tapos gagamitin mo pangkain? Woahh!"

Grabe naman. Ang dami kayang germs at bacteria ng kamay. At depende pa yun sa kung ano'ng huli mong hinawakan. Like ohhh.

"Alam mo ang arte mo!! NAGHUGAS AKO NG KAMAY." Sigaw niya. At galit pa siya. Siya na nga lang sinasabihan. Whateverasticalified.

"Really?" Sabi ko sa kanya

"Ano sa tingin mo? Hayy nako Ella, ang dami mong alam. Kumain ka na lang! Wag moko tingnan kung ayaw mo ginagawa ko alright?"

"Ewan sayo. Ikaw din! If bacteria turn into virus and killed you, do not tell me I didn't warn you" Sabi ko sa kanya habang naglalakad papuntang kwarto para magbihis. Dahil kanina pa ako nakatapis dito ano.

"Whatever Ella" sagot niya.

--

SCHOOL

Guess what? I didn't eat. Ayoko ngang kumain, nakakawalang gana pagmumukha ni Carmen. Heck. Arguing with her pointless point.

At heto nga, naglalakad ako sa campus. Of course tinitingnan ko na ng mabuti ang dinadaan ko, it is embarrassing to be embarrassed. Baka madapa nananaman ako at....heck.

Habang papasok ako sa classroom ay tinititigan na ako ng mga bruhang epalaytis kahapon. Heck, mga pa-epal talaga 'tong mga epalaytis na ito. Kaya umupo na lang ako sa may bandang gilid, malayo sa kanila. I didn't take any glance at them as I sit. First because, di sila karapat dapat na titigan and Second, ayaw ko silang titigan.

Kapag lumapit pa sila sa akin, sorry. But I will not stop myself hitting their ugly faces. Biglang umayos ang mga estudyante nang pumasok sa room ang teacher namin.

"Ok Class, get a sheet of paper and we will take an exam about yesterday's topic"

Dali daling naghingian at nagkuhaan ng papel ang mga kaklase ko. Well, mahirap problems . Can't they afford a sheet of paper? that doesn't even cost a peso at all. Isa pa, this is a private school? Paanong wala silang pambili ng papel? Kaya nilang bayaran ang mahigit 200,000 na tutition fee, tapos mga walang papel? Hayst. How'd the world...

But by the way, good thing wala akong katabi. Walang mangongopya, walang mabaho, walang maingay, walang madaldal, wala lahat.

Obviously wala akong maisasagot because this teacher in front of me called me out of the room. I rolled my eyes for remembering.

"Ok for number 1....What is the molecular struc---" Napatigil sa pagsasalita ang teacher ko ng may nakita siyang nakatayo sa may door

"Mr. Ford? Come in" wait what? FORD??? What the....

Gulat na gulat ako, nung una akala ko ay ka apelyido lang niya, pero nung pumasok siya. Siya nga, si JV. Wait, why is he here?

"Kung hindi ko pa kinausap ang mga magulang mo, wala , hindi ka papasok sa subject ko Mr. Ford. Simula noong first day, hindi ka pa pumapasok, where do you want me to get your grades?" Sabi ni Ma'am habang papasok si JV

Grabe naman, hindi pa siya pumapasok since day 1? Well, mayaman naman sila eh. Malaki ang nagagawa ng pera, ako nga nun eh. Kahit ilang estudyante na ang sinabunutan at sinapak ko, no one ever kicked me out of this school. That was because of money.

"Sit" sabi ni Ma'am sa kanya na mas lalo akong napabuntong hininga. Tumingin ako sa buog classroom at walang bakanteng upuan. Napatingin ako sa gilid ko. NO FREAKING WAY!

Gusto kong sumabog.

Syempre, wala naman siyang choice dahil iisang upuan na lang ang bakante And guess what? Bakante yung upuan na katabi ko. Ang galing noh? What the heck...

Papalapit pa lang siya ay nanginginig na ako. Gosh, sa lahat ng pwedeng maging bakante.

Umupo siya sa tabi ko, at syempre ako kunwari wala akong pakialam, kunwari I don't pay attention. I pretend that everything is normal and it is not a big deal for me that he sits beside me.

"Hey" bulong niya sa akin

"Cannot you? Just get a sheet of paper dahil number 2 na" bulong ko din sa kanya na medyo may pang gigigil

"I just want to say na, gusto kong humingi ng papel" gosh, ang yayaman nga, wala namang papel. Ang gagaling din netong mga 'to. I gave him a paper. And he started writing.

*knock knock knock

Biglang may isang teacher na kumatok sa pintuan.

"Excuse me Ma'am, can I excuse Ma. Estella Dela Cruz? Principal's order" sabi ng teacher

Bigla akong napatayo "Oh yes yes Ma'am, please excuse me!"

"Ok" at agad akong lumabas.

I felt uncomfortable. Huminga ako ng malalim at napa face palm pa.I wish wala akong nagawang isang bagay na pwedeng makapagpabuking sa akin, or else.....hayst.

Oo nga pala, pinapatawag daw ako ng Principal, ano nananaman bang gusto no'n? I walked into the principal's office at kumatok, I heard a voice which is the principal kaya pumasok na ako, pagkapasok ko pa lang ay nakita ko na ang isang lalaking nakaupo sa may couch ng office, no doubt. It's Carl Espen, JV's closest friend.

Naglakad ako at umupo malapit sa desk ng principal

"Ma'am? Why did you excuse me?" tanong ko sa principal

"Oh yes, I wanted you, and Carl to work together" medyo kinabahan ako sa sinabi niya

"What do you mean by work together ma'am?" tanong ko ng may pagtataka

"I want you and Carl to make a portfolio about our school. Since Carl is good in photography and you are good making articles. I think you are the perfect partners for this"

Napalunok ako ng sobrang lalim. What the heck....? Working with Carl? Jhon Van's closest friend? This is ridiculous. Hindi ko nga nakakasama si JV, pero parang nakakasama ko na din siya dahil sa kaibigan niya. What is in the world? Like what? I couldn't do it.

"Ma'am, sorry. Pero baka may mas ibang deserving pa sa akin. Like, I cannot do it. And I do not really know what you are saying. I am not good making articles" sabi ko. Dahil totoo naman, Nerd look lang ako pero hindi pang Nerd ang utak ko.

"Why not? Basta, you will work together ok? I had seen you making beautiful articles. You have a talent" sabi ng principal namin.

GRRRRRRR. Will my disguise be revealed? Heck. No freaking way.

"By the way, Carl, this is Estella, and Estella, this is Carl"

Nagshake hands lang kaming dalawa, hanggang ngayon ay hindi ko parin lubusang maisip kung paano ka swerte ang araw ko. Umagang umaga, heto na agad? Ano 'to?

"Don't worry, I am nice, I don't eat humans" sabi sakin ni Carl.

I really don't know what to do. I really don't know how could I possibly conceal everything. Paano kung sabihin ko nalang kaya kay Carl? Para wala na akong problema.....

--