Hij is onvermijdelijk

43) geen leugens meer

( He came into my life at a time i needed someone. )

* 43)  Geen leugens meer

{ LIA }

Het is best koud in de auto maar vooral de stilte maakt me bang. Is hij echt boos op me? 

"Michael..." mompel ik zachtjes. Hij reageert niet en blijft stil zitten en kijkt voor zich uit.  "Mike." Zeg ik dit keer harder maar nog steeds geen beweging.  "Waarom liep je zomaar weg?" Vraag ik uiteindelijk. Geen antwoord.  "Ik riep je naam maar je loopte gewoon door. Is er iets?" Ik voel me zo dom nadat ik dit gevraagd heb. Ik heb zonet gezegd dat zelfs onze vriendschap niks betekent. Ik blijf hem aankijken totdat hij mij ook aankijkt. Hij negeert al mijn vragen en stelt zijn eigen vraag.  

"Waarom ontwijk je me al heel de dag?" Ik zoek naar de juiste woorden maar kan ze niet vinden. "Oke, duidelijk. Nou ga je nog uitstappen? ik wil naar huis namelijk."  "Ik ga niet uitstappen voordat we dit uitgepraat hebben!" verdedig ik mezelf. Hij haalt zijn schouders op en begint met rijden. 

De heenreis naar zijn huis duurde minder dan 10 minuten en in die tussentijd heb ik al zo vaak geprobeerd om met hem te praten maar of hij negeert me of hij antwoord heel vaag. Het begint me wel lichtelijk te irriteren en steeds minder begrijp ik mezelf. Wat doe ik hier nog met hem? 

 "Ik wil alleen maar weten waarom je mij ontweek vandaag. Is het omdat je me kwijt wilt? Want onze vriendschap betekent toch niks meer voor je?" Zegt hij bot. Zijn stem klinkt zo boos maar ook zwak.  "Nee dat is het niet." zeg ik zachtjes.  "Waarom zeg je dat dan! Ik heb duidelijk gehoord dat ik niks voor jouw beteken!" Ik snap zijn boosheid niet. Waar the fuck komt dit opeens vandaan? 

"What the fuck doe je hier eigenlijk nog! Moet je niet naar weet ik veel welke boy?"  "Waar heb je het over Mike! En schreeuw niet zo tegen me!" Schreeuw ik terug. Hij blijft me boos aankijken maar dat boeit me nu niet meer.  "Wat the fuck is jouw probleem!" Vraag ik wat zachter.  "Jij. Jij bent mijn probleem." Schreeuwt hij. 

"Ik wil geen ruzie met je Michael. Sorry voor wat ik op school zei tegen Demi. Ik bedoelde het niet zo!" antwoord ik rustig en eerlijk. Ik bedoelde het echt niet zo. 

"Weet je wel niet hoe fucking lastig dit is voor mij?" Zegt hij en kijkt weg.  "Sinds die nacht bij het meertje is er zoveel verandert." Ik zie dat hij zijn vuisten balt. "Jij hebt me veranderd narcisje. En je maakt me gek." Mijn hart klopt niet normaal snel. Wat bedoelt hij hiermee? 

"Voordat ik jouw kende was ik inderdaad een fuckboy maar nu?...Nu kan ik maar aan een meisje denken." Dit keer kijkt hij mij aan en mijn hart lijkt weg te smelten. Zijn ogen glanzen en zijn gezicht ziet er zo perfect uit. Zo perfect, dat ik het wil aanraken om te voelen of hij wel echt is. Maar ik houdt me in. Is het omdat ik niet weet wat hij wilt zeggen of door de pijn in mijn armen die ik nog heb van het snijden van gisteren? 

"Ik kan dit niet zo langer." fluistert hij. Die zin maakt me bang.  "Wat niet meer?" Vraag ik verbaasd.  "Wat we nu aan het doen zijn. We liegen tegen elkaar." We blijven stil en kijken enkel elkaar aan. "Ik wil meer dan vrienden zijn. Dit is meer dan vriendschap." Brengt hij dan zachtjes uit. Op dat moment stopte mijn hart net zoals de rest van de wereld. Ik kon alleen maar hem zien. Michael. 

De stilte in de auto irriteert hem duidelijk want hij stapt binnen een seconde de auto uit en loopt naar zijn huis. Zonder erbij na te denken volg ik hem. Ik kan nog net zijn huis binnen lopen.  "Michael, blijf staan." Roep ik naar hem als hij de trap op loopt. Hij luistert niet dus ik heb geen keus en volg hem. Hij loopt naar zijn kamer en wilt de deur dicht doen maar ik kan nog net de deur tegenhouden.  "Laat me naar binnen!" Ik hoor hem zuchten en hij gaat van de deur vandaan staan zodat ik makkelijk naar binnen kan gaan. Gelijk zie ik het grote schilderij van mij boven zijn bed hangen.  "Oh my god.." fluister ik verbaasd.  Michael staat er maar verlegen bij. Dit is totaal een andere kant van hem. En ergens vind ik hem nu nog leuker. 

"Ik wil meer dan vrienden zijn Narcisje. Mijn gevoelens maken me gek!" Direct heb ik kippenvel over mijn armen en nek. Als hij dichterbij komt staan houdt ik mijn adem in. Dan pakt hij langzaam mijn hand.  "Voel jij niet dat wij iets speciaals hebben?" Ik slik maar knik. Hij heeft wel gelijk. Zijn hand gaat langzaam omhoog totdat hij de plek aanraakt waar ik mezelf gisteren heb gesneden. Ik trek snel mijn arm terug en ik voel het branden.  "Auw!"

"What the fuck!" zegt hij geschrokken. "Wat was dat?" vraagt hij. ik antwoord niet.  Hij pakt voorzichtig weer mijn arm en rolt mijn mouwen omhoog. Geschrokken kijkt hij naar het verband om mijn linkerarm. Hij kijkt mij emotieloos aan en pakt dan mijn rechterarm. Ook daar ziet hij het verband zitten. ik zucht en probeer mijn tranen binnen te houden. Ik wil niet zwak overkomen bij hem. Maar ik word zo moe van het liegen. Ik lieg te vaak en ik doe er niemand goed mee. 

"Dit heb ik bij mezelf gedaan gister avond." fluister ik zachtjes zonder hem aan te kijken. Dat durf ik niet.  "Je hebt jezelf gesneden!" zegt hij. Ik knik en er rolt een traan over mijn wang. Hij heeft me toch al eerder zien huilen.  "Het werd me teveel Michael." Fluister ik en pak zijn hand vast.

"Ik ben niet aangenomen op het grafisch lyceum." antwoord ik zijn vragende blik. Hij schrikt. "Maar hoe dan! Jij hebt zoveel talent! Nog nooit heb ik zoveel talent gezien in een persoon dan bij jou." Ik haal mijn schouders op en de tranen rollen razend snel over mijn wangen heen. 

"Maar je hebt gelijk. Wij hebben iets speciaals en dat werd mij ook teveel. Ik snap niet wat ik wil." fluister ik. Hij knikt.  "Ik heb gevoelens voor je Michael." Ik klink schor maar veel tijd om mezelf te verbeteren heb ik niet als zijn lippen de mijne aanraken. Hij zoent me zachtjes en teder. Zijn handen rusten op mijn heupen en ik sla razend snel mijn armen om zijn nek en trek hem nog dichter tegen mij aan. Zijn gezelschap zou me goed doen nu. Ik wil hem. Hij wilt mij. 

De zoen word steeds heftiger en ik raak er steeds meer opgewonden van. We lopen een beetje naar achteren en nog steeds zoenend belanden we op zijn bed. Hij legt me rustig op mijn rug en gaat boven me hangen. Zachtjes drukt hij kleine kusje in mijn nek. Alles kriebelt en tintelt. Het voelt zo goed en ik wil meer. Ik wil alles van hem. 

Terwijl hij nog steeds kusjes geeft pak ik het einde van zijn shirt en trek die uit. Hij helpt me gelukkig mee en trekt ook mijn shirt uit. Grijzend kijkt hij naar mijn bh. Ik moet ervan blozen maar het maakt me nog opgewonder dus trek ik ook mijn broek uit. Dan duw ik hem op het bed en plaats mijn handen op zijn broek om hem uit te trekken.  "Weet je zeker dat je dit wilt?" Fluistert hij zachtjes. Ik grijns naar hem en knik.  "Ik weet het zeker. Ik wil je nu." Hij grijnst en daarna begint een nieuw en spannend avontuur waar ik best lang op gewacht heb. Mijn maagdelijk word ontnomen door Michael Kahn.

~~

oehhh vanaf nu vind ik het al helemaal leuk worden :p bereid je maar voor want de volgende hoofdstukken worden best spannend ( vind ik zelf tenminste! ) Oh en ik de kerstvakantie ga ik zoveel mogelijk proberen te schrijven en dit boek afronden zodat ik zoals eerst elke wee 2/3 hoofdstukken kan publiceren. Ik wil namelijk ook snel aan mijn andere 2 series beginnen :)