The Seeker and The Keeper

Chapter Two: Scattered Thoughts

Chapter 2

Paglabas ko, my nerves are freezing. Sa sobrang lamig, I got that feeling na gustonggutso ko siya yakapin. Dahil na nga sa sobrang depressed and down ko and syempre kasi naapreciate ko talagaa yung ginawa niya para sakin. Dinalhan ko din siya ng jacket ko. Pinahiram ko muna dahil naka pants and shirt lang siya at mukhang manipis. Buti naman nag kasya yung jacket dahil maliit lang akong babae at siya ay medyo may kagandahan ang katawan. Matangkad nga si vince nasa may balikat lang ako.

Pagsalubong ko sakanya, tinignan ko ulit yung bahay, baka may nagising.

Inabot sakin ni vince yung ice cream na may papel sa ibabaw. Nakasulat na “SMILE CARLA!”

Natuwa ako sa nabasa ko, at di ko namalayang naluha ako. Dahil naalala ko nanaman yung problema ko. Sina mama at papa kasi. Wala ng ibang ginawa kundi mag away. Matagal na kasi nilang pinagtatalunan yung desisyon ng pag hihiwalay nila. Parang wala nan gang LOVE sakanilang dalawa.

V: Nakalagay na nga jan na “SMILE CARLA!” tapos umiyak ka? Wag na nga, akin nalang to.

Ako: eh kasi. Ikaw.

V: ano sakin? Kung ayaw mo kong andito sabihin mo lang, ang hirap mag bike ng 30 mins para makapunta dito hah. Tapos----

Bigla ko lang niyakap si Vince dahil wala nakong gusto pang sabihin. Di ko mahanapan ng salita yung mga gusto kong sabihin at mga nararamdaman ko. SOBRANG SAYA KO NUN. Dahil may kaibigan akong tulad niya. Binulong ko nalang sakanya habang niyayakap ko siya kahit ang liit liit ko.

Ako:  HINDI. Gusto kong ginawa mo. Gusto ko nung ice cream. Gusto ko na nag effort ka. GUSTONG GUSTO Ki- KO. SALAMAT VINCE.

Nako. Muntikan pakong macarried away nung sinasabi ko sakanya. PERO OO NA. ITO NA NGA TALAGA YUN. GUSTO KO NA SIYA. Pero di ko pa masasabi na SURE NA. nalilito pa ko, o talagang malungkot lang ako ng time na yun

Habang niyayakap ko siya.

Vince: oh, tama na Ms. Prinsesa, wag ka ng magdrama jan, masakit na sa kamay, manhid na ho dahil sa anlamig ng ice cream mo.

Ako: PRINSESA? Okay ka hah. Cge akin na, eto oh jacket, baka magkasipon ka.

Vince: Nako mahal na prinsesa, nag abala ka pa. eto po oh, panyo. Punasan mo na yang luha mo. Wag ka ng umiyak.

Nakaramdam na ko ng ginhawa. Medyo humupa na nga yung bagot na nararamdaman ko. Ilang taon narin kasi talagang bagot na bagot yung loob ko dahil sa problema ko sa parents ko. Wala ako makausap dahil wala na nga si lola at mag isang anak lang ako.

Inangkas niya ko sa bike niya, at tumungo kami sa may malaking puno ng Acacia sa gitna n subdivision naming. Dun kami ni lola madalas tumambay pag maganda ang buwan at minsan naman pag maganda ang araw.

Nagkuwentuhan kami magdamag. Naitanong ko yung tungkol kay Ms. Feh.

Ako: Ano nanyare kay Ms. Tiger at naging Ms. Awesome na siya? Alam ko Dahil yun sayo.

Vince: hahaha. Ewan ko ba kay mis. Mabait naman talaga siya eh.

Ako: sus. For sure, nagpa-cute ka lang dun kaya yun nagging ganun no?

Vince: bakit? Kung ikaw ba si Ms Feh at nag pacute ako sayo babait k ba?

Ako: HINDI NO. FYI.

Vince: sus. Ang prinsesa talaga. BASTA. Mabait si Mis. Wag ka na mag tanong kung ano nangyare.

Marami rami din kaming napag usapan. Gusto ko na nun itanong yung Sketchpad. Kaso hindi na natuloy. Inabot ako ng hiya eh. At hindi niya pinaguusapan ang about sa sketch pad. Maybe next time nalang.