Zor zamanlarınız oldu mu?Kendinizi öldürmek istediniz mi, veya kendine zarar verecek biri değilim deyip jileti elinizden bıraktığınız anlar oldu mu?Bir yanınızın direnip bir yanınızın direnmeyi bırakmak için bahaneler uydurduğu zamanlar oldu mu mesela?Birine düşman olup aynı zamanda bırakmak istemediğiniz, ya da öyle sandığınız zamanlar.Benim yaşadıklarım gibi mesela?
Kaç yaşınızda olursanız olun
yaşadıklarınız size büyümeyi ögretir.Bazen mecbur bırakır.Ben mecbur bırakıldım.Çoğu şeyle tek başıma savaşmak zorunda kaldım.Veya kendi kendimi zorunda bıraktım.Yaşadıklarımı,bildiklerimi söylemek istediklerimi söylemekten korktum.Belkide çevremdekiler bana o güveni sağlamadıkları için oldu bütün bunlar.Hiç bi zaman susmamak gerekir.Eğlencesinde de ciddiyetindede konusmak gerekir.Birine gerçekleri söylemekten sakınırsınız mutsuz olmasın diye.Anlatırsam mutsuz olur diye.Peki sonradan geleceklerin farkında mısınız?Sırf siz bildiklerinizi söylemekten çekindiginiz için,onu düşünüp sustugunuz için, belkide korktugunuz için...Söylemekten çekindiginiz zaman çekinmeyin.
Konuşun,gerekirse kalp kırın, gerekirse küçük düşün,rezil olun ama biri mutlu olsun diye susmayın.Olay ne kadar büyük olursa olsun.
Susmayın, susmayın çünkü sonradan olacaklar için sizde kendinizi suçlayacaksınız.Çevrenizdekiler gibi.Ozaman kimse sizi düşünmeyecek.Gerçe bu yazıyı okuyacak kadar dertliyseniz veya beni dinleyecek kadar yalnızsanız kimse sizi şuanda da düşünmüyordur muhtemelen.Benim bu yazıyı yazacak kadar mutsuz ve yalnız olduğum gibi.Derdiniz dert olmaktan çıksa bile ne kadar geç olursa olsun asla susmayın. Siz sustukça o sustukça bu sustukça olay büyüyecek.1 sene sonra veya 5 sene sonra.Ama er ya da geç büyüyecek.Dik durmaya çalışacaksınız.Belkide direnmekten başka çareniz olmayacak.Korumanız gereken kişiler,ayakta durmak için sebepleriniz her zaman vardir.Özgür olmaya, mutlu olmaya da her zaman hakkınız vardır.Susmayın.Olaylar bazen birini suçlaya bileceginiz kadar küçük olmayabilir.Bende bir çok şey yaşadim.Yaşıyorumda.Bu yazıyı yazma sebebim bu.Kaç yaşınızda olursanız olun yaşadıklarınız sizi büyümeye mecbur bırakabilir.Belki benim yaşamakta olduklarım sizinkinin yanında hiç.Ama ölmekten beter eden şeylerde vardır.Düşünün bi.Oturduğunuz dalı keserseniz o ağacin size bir faydasi olur mu? Olaylar her zaman büyük olmayada bilir.Ortada dert denebilecek kadar büyük birşey de olmaya bilir.Sohbet ederken içinizden gelenleri söylemekten kaçınmak gibi veya içe kapanık olmak mesela.Hayatınız boyunca hiçbir zaman geçici çözümler bulmayın.Şimdiniz için geleceginizi mahvetmeyin.Evet birnevi özgürlükten bahsediyorum şuan,.Sadece lafi geçen özgürlükten. İçinizden geleni istediğiniz gibi
söylemeye hakkımız var.İstediğimiz gibi konuşmaya kendimizi ifade etmeye istediğimizi yapmaya hakkımız var.Favori renginiz var mi?veya hep o tonlarda olacak dediğiniz renkler var mi?Elbetteki hepimizin gözüne diğerlerinden daha farkli gelen favori rengi vardir.Fakat bütün renkleri kullanma hakkımız varken tek bi renge yoğunlaşmak akıllıca mi? Ya da düşünce özgürlüğümüz varken sizce susmak mantıklı mı?Sizce neden içimize kapanığız?Çevremizdekiler bize özgürsünüz dedide nasil özgür olunacağını gösterdi mi, bize buna dair fikirler verdiler mi?Dışarıya çıkarken genelde ne yapilir?süslenilir,temiz temiz giyilir.Hiç pijama ile dışarıya çıkmayı denediniz mi?Böyle bi yasak yok.İstediginizi giyebilirsiniz.Peki neden avmye giderken pijama giymiyoruz.Canımız istemediği için mi,yoksa o tanımamamıza rağmen ne der diye düşündüğümüz yabancı insanlar yüzünden mi?Peki şimdi özgürsün dendi de özgür olduk mu?
