Does he know "Greek Fanfiction with Niall Horan"

Κεφάλαιο 2.

Χτύπησε το κουδούνι και μπήκαμε μέσα. Οι ώρες κύλισαν πάρα πολύ αργά, κάνοντας με να αισθανθώ αγωνία για το μεσημέρι. Το μάθημα δυστυχώς δεν είχε καμία παρέμβαση από κάποιον συμμαθητή ή ενήλικα. Τα συνηθισμένα παιδιά δεν παρακολουθούσαν και αυτοί που ήθελαν να πετύχουν και να παν σε ένα καλό πανεπιστήμιο έκαναν το αντίθετο.

Επιτέλους τελείωσε το πρώτο μέρος του καθημερινού μου βασανιστηρίου, το επόμενο βρίσκεται στην τσάντα μου και περιμένει να το ανοίξω, αλλά δεν θα του κάνω την χάρη, τουλάχιστον για καμιά ώρα.

Βγήκα από την τάξη και βρήκα ακριβώς μπροστά μου τον Josh.

Πάμε;

Όπως θέλετε, πριγκίπισσα Kaitlyn.

Josh…

Τι;

Σου έχω πει ότι δεν μου αρέσει να με αποκαλούν έτσι. (Του είπα καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες.)

Εμένα όμως μου αρέσει.

Καλώς, Joshua.

‘Ει.

Τι;

Δεν μου αρέσει αυτό το όνομα και το ξέρεις.

Θα σταματήσεις να με λες πριγκίπισσα;

Όχι γιατί το εννοώ Kaitlyn, για έμενα είσαι μια πριγκίπισσα.

Όπως θέλεις. (Τώρα βρισκόμασταν έξω στο προαύλιο και κατευθυνόμασταν προς την εξώπορτα. Επιτέλους!)

Προχωρούσαμε αμίλητοι για κάποια λεπτά, περίεργο για εμάς, ποτέ δεν σταματούσαμε να μιλάμε. Είχαμε πλέον φτάσει στο παρκάκι δίπλα στο ποτάμι. Καθίσαμε στο παγκάκι που καθόμασταν κάθε φορά, ερχόμασταν καθημερινά εδώ ειδικά σε μικρότερη ηλικία, ήταν το μυστικό μας μέρος όπως λέγαμε. Ο Joshείναι το μόνο αγόρι στο οποίο μπορώ να ανοίγομαι και να μιλάω για ώρες χωρίς να ντρέπομαι. Ήμασταν φίλοι από μώρα, οι γονείς μας ήταν τόσο καλοί φίλοι και συνεχίζουν να είναι, έτσι γνωριστήκαμε μια μέρα. Ευτυχώς ταίριαξαν οι χαρακτήρες μας, γιατί αλλιώς δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρισκόμουν τώρα. Ο Joshπάντα με φρόντιζε και νοιαζόταν, έπαιζε πάντα το ρόλο του αδελφού για εμένα, μιας και δεν είχα έναν, παρά μόνο μια μικρότερη αδελφή που μόνο ξέρει να βάφεται και να διασκεδάζει έξω.

·         Θυμάσαι τι ωραία που περνούσαμε; (Είπε σε χρονικό διάστημα που δεν το περίμενα)

·         Ναι πετούσαμε το βοτσαλάκια, γιατί τι έχεις να πεις για τις κούνιες;

·         Περνούσα πάντα υπέροχα μαζί σου. Θυμάσαι τότε που..(Σταμάτησε απότομα την πρόταση του)

·         Τότε που;

·         Τίποτα άστο.

·         Όχι πες μου (Κατάλαβα για τι μιλούσε, εκείνη η μέρα, ήταν χειμώνας την θυμάμαι χαρακτηριστικά, έπεσα στο ποτάμι, δεν θυμάμαι πως και γιατί, το μόνο που θυμάμαι είναι το σκοτάδι και το κρύο, ήξερα ότι δεν θα έβγαινα ξανά έξω, δεν μπορούσα να κολυμπήσω. Τότε μπήκε μέσα στο ποτάμι ο ίδιος ο Josh, δεν ξέρω γιατί διακινδύνεψε να χαθεί μαζί μου. Μπήκε μέσα και με τράβηξε προς τα πάνω. Βγήκαμε έξω και τότε με αγκάλιασε για πρώτη φορά, δεν το είχε ξανά κάνει αυτό. Όμως στην αγκαλιά του ένιωσα ασφάλεια, δεν είχα ξανά νιώσει κάτι τόσο έντονο. Από τότε φοβάμαι την θάλασσα και το ποτάμι, δεν πλησιάζω πολύ κοντά και στην θάλασσα δεν πηγαίνω προς τα βαθιά. Εκείνη την μέρα όμως κατάλαβα τα αισθήματα μου για τον Josh, τον αγαπούσα περισσότερο και από αδελφό μου, ζητούσα πάντα μια αγκαλιά του για να ξανανιώσω εκείνο που είχα νιώσει τότε.)

·         Καλύτερα όχι Kate, δεν θέλω να σου ξαναθυμίσω εκείνη την μέρα, συγγνώμη που το ανέφερα.

·         Δεν πειράζει.

·         Λοιπόν (έσκυψε το κεφάλι του, μάλλον δεν ήξερε τι να μου πει ή πώς να μου πει κάτι)

·         Ναι…

·         Θέλω να σου δώσω αυτό. Θέλω να με θυμάσαι για πάντα. Φέτος είναι η τελευταία μας χρόνια στο σχολείο και ίσως χαθούμε. Δεν θέλω να με ξεχάσεις, σ’αγαπώ ως αδελφή μου και το ξέρεις, δεν θα σε αφήσω να πάθεις κακό. Αλλά εσύ θα μου υποσχεθείς ότι δεν θα με ξεχάσεις ποτέ. (Τόνισε το ‘ποτέ’, λέξη αιώνια.) Είναι το όστρακα που βρήκαμε το 1998, στις πρώτες μας διακοπές μαζί, μην το χάσεις ποτέ σου, παρακαλώ.