OBEY ME

Abim öldükten sonra böyle olmuştum. Tam bir başbelası. Ailemin beni evlatlıktan reddetmesi an meselesiydi. Ama yapmıyorlardı. Sanırım ' BİR UMUT VAR ' gibi bir düşünceleri vardı. Bunun nedenini ise bilmiyordum. Her gece barlarda sürten biri nasıl umut vaad edebilir kii ??? Garip olan şey ise hala bakireydim. Hiç birşeyi umursamayan kız kendini koruyordu. Barda oturmaktan sıkılıp eve gitmeye karar verdim. Saat gecenin 3'ü olmasına rağmen annemle babam oturmuş beni bekliyorlardı " Vay ! Vay ! Vay ! Bu saatte ayakta beni mi bekliyorsunuz ? Açıkçası yine neler oldu merak ettim ?!? " yüzümde alaylı bir ifade vardı. Babam iç geçirdi bu hareketlerime sinirlendiği belliydi ama ondan korkmuyordum " Seninle konuşmamız gereken önemli birşey var Melis. " AH ! Benimle bir konu konuşucaklar hemde önemli (!) Bu iyiye işaret değil " Yine hayatım hakkında nasıl bir karar aldınız ? " annem gözlerimin içine baktığında fazla ciddi olduklarını anladım " Bunu senin için yapıyoruz bebeğim. " " Bana bebeğim deme (!) " bağırdığımı yeni fark etmiştim. Annem gözlerime kızgınlıkla baktı. O an biraz sakinleşmeyi denedim " Ne karar aldınız anlatın bakalım. " ikiside bana şaşkınlıkla bakıyorlardı. İlk defa diyecekleri birşeyi dinlemeyi kabul etmiştim. Sakızımı patlattım ve konuştu " Hadisenize ! Bence bu fırsatı kaçırmayın. "

Selam gençler. Umarım bu hikayeyi beğenirsiniz. Yine bir evlilik hikayesi ama bu sefer kızda manyak. ;D