6. BÖLÜM:

372 29 2
                                    

Yazar'ın Bakış Açısı:

 "Seni kaç kere aradım biliyor musun? Neden telefonlarımı açmıyorsun? Ağaç oldum burada." dedi Min Ki telefondaki Hana'ya bağırarak.

H:"Günaydın aşkım. Gece geç uyudum. Birde ben uyurken deprem olsa bile uyanmam. Alt tarafı birkaç kere çaldırmışsın. Hem saat daha 8."

 M:"Birkaç kere mi? Tam 49 kere aradım. Bir saattir de kapıda bekliyorum."

 H:"Kapıda mı bekliyorsun? Bir saattir mi?

M:"Evet, hadi aç artık kapıyı. Seni kahvaltıya götürecektim. Geç kaldık artık."

H:"Özür dilerim aşkım. Neyse sen gel ben sana kahvaltı hazırlarım."

 M:"Kapıyı açarsın artık değil mi?"

H:"Şey.. Pardon aşkım açıyorum."

 Hana telefonu Min Ki'nin suratına kapatıp koşarak aşağıya indi ve kapıyı açtı.

H:"Günaydın aşkım, hoş geldin."

M:"Telefonu suratıma kapattın."

 H:"Pardon aşkım ya. Aceleyle ne yapacağımı bilemedim."

M:"Bir kere öpersen affederim."

 H:"5 saniye içinde girmezsen kapıyı da yüzüne kapatacağım.”

 M:"Sana da hiç şaka yapılmıyor. Tamam, girdim."

Min Ki eve girdi ve salonda oturdu. Hana odasına çıkıp okul formasını giydi, saçını yaptıktan sonra Min Ki'nın yanına indi.

H:"Ee ne yemek istersin?"

M:"Geç kalacağız okula. İki saattir hazırlanıp inemedin."

H:"İki saatmiş. Hıh! Geç kaldık madem hadi gidelim. Okulda yeriz.

" M:"Tamam"

Hana ve Min Ki evden çıktılar. El ele tutuşup okula doğru yürümeye başladılar. Tam o sırada Hana’nın telefonu çaldı.

H:”Alo.”

-“Hana!”

H:”Evet benim siz kimsiniz.”

-“Darıldım ama beni tanımadın mı Hana? İnsan çocukluk arkadaşını unutur mu?”

H:”Eun Ji sen misin?”

-“Sonunda hatırlayabildin. J “

H:”Uzun zamandır aramadın telefonunu da değiştirmiştin sana ulaşamadım kaç aydır.”

-“Evet, uzun bir süre telefon kullanmadım ama artık önemi yok bol bol görüşürüz.”

H:”Yoksa sen…”

-“Evet, Kore’deyim.” Diye bağırdı telefonunun diğer ucundaki Eun Ji.

Hana’nın Bakış Açısı:

“Tamam, görüşürüz yarın.” Dedim ve telefonu kapattım. Hala Eun Ji’nin Kore’de olduğuna inanamıyorum.  En son iki sene önce apar topar taşınmışlardı ve o zamandan sonra bir daha görüşmedik. Telefonla konuştuk tabi ama o ayrı bu ayrı. Acaba nasıl geldi Kore’ye. Annesigilin izin vereceğini sanmıyorum. Ne inatçıdır o kesin ikna etmiştir. Ben içimden Eun Ji’yi düşünürken birden suratıma merakla bakan Min Ki’yi gördüm.

“Kimdi o?” dedi. Meraklı olduğu her halinden belli oluyordu. Daha fazla merak ettirmeyeyim en iyisi.

“Eun Ji yani çocukluk arkadaşım. İki sene önce Amerika’ya taşındılar. Şimdi ise Kore’ye dönmüş. Yarın buluşacağız. Seni de en yakın zamanda tanıştırırım.” Dedim.

~~Sonsuzluğa Doğru~~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin