ผมไม่ได้คนเป็นพิเศษอะไรมาก เพียงแต่แค่มีพรสวรรค์ที่พระเจ้าประทานมาให้ผม ทุกคนอาจจะคิดว่าผมบ้าก็ได้ แต่ผมไม่ได้บ้า หากจะด่าว่าอะไรในใจล่ะก็บอกเลยว่าคุณคิดผิด บางทีผมอาจเดินไปต่อยหน้าคุณโดยไม่ยั้งมือก็ได้ ใช่...ถ้าคุณเข้าใจอย่างนั้น ผม...อ่านความคิดของคุณออก......
ผมใช้ชีวิตที่มันไร้ค่าของผมไปวันๆในกรุงโซล จะเรียกว่าผมตัวคนเดียวก็ไม่เชิงหรอกครับ เพราะทางบ้านก็ไม่ค่อยจะสนใจผมเท่าไหร่ ถึงจะเรียนเก่งแค่ไหนแต่พวกเขาก็ไม่สนใจมันอยู่ดี ส่วนเพื่อน...ผมไม่มีมันหรอก ถึงเคยมีแต่พวกนั้นก็หาว่าผมเป็นตัวประหลาด แล้วก็ค่อยแต่แกล้งผมสารพัด ผมคิดว่าในโลกใบนี้คนส่วนน้อยอาจจะเข้าใจผม และอีกส่วนมากที่คิดว่าผมเป็นตัวประหลาด....
ผมมีนามว่าคิมแทฮยอง หรือที่ใครๆที่รู้จักผมมักจะเรียกผมว่า วี ผมมักจะมีหูฟังติดกายอยู่เป็นประจำเพราะผมไม่อยากจะฟังความคิดของใคร และที่สำคัญผมสบตากับใครไม่ได้ หากสบตาผมก็มักเผลอใจถามคนๆนั้นออกไปทันที หากเขาคิดอะไรอยู่ในใจและไม่พูดมันออกมาเหมือนกับตอนนี้ เพื่อนร่วมห้องของผมที่กำลังมายืนจ้องหน้าค้ำโต๊ะผมด้วยการเอาเรื่อง เรื่องอะไรผมไม่ทราบหรอกครับแต่ตอนนี้ผมเผลอสบตาเขาแล้วล่ะ....
'นายเป็นใครกันคิมแทฮยอง ทำไมนายถึงได้เก่งกว่าฉันแบบนี้ คนรอบข้างก็เอาแต่สนใจนาย จนฉันกลายเป็นหมาหัวเน่า ถ้าไม่มีแกสักคนฉันคงจะได้รับความสนใจจากพวกนั่นก็ได้ นายนี่มันตัวขวางโลกจริงๆคิมแทฮยอง'
BẠN ĐANG ĐỌC
OS/SF - Kookv or Vkook
Fanfictionรวมฟิคเรื่องสั้น เน้นกุกวีเป็นหลัก แล้วแต่อารมณ์จะแต่ง #ฝากด้วยนะคะ