Trust

TCHG#2

"Ditched class again huh?"- tanong ng kuya ko wearing that playful smile in his face. Kuya knows everything Ive been through. And about jimin, he knows everything. He know every single detail.

Kaysa sakyan ko siya sa pang aasar niya ay minabuti ko nalang ituloy ang pag akyat.

"How long will you gonna be like this, ditching class everyday, acting like you dont give a f***i*ng care!!? When will you get over with that bastard?! Hah... Kiel!?"- dahil sa sinabi ni kuya ay unti unti nang nag silabasan mga bwiset na luha ko. Itago ko man di ko kaya... Paano nga ba? Hanggang kailan ko nga ba gagawin ang mga bagay na to? Kahit siguro saktan ko ang lahat ng lalaki sa school di pa din ako makukuntento..

"Sige kuya akyat na ko---"- di ko na kaya, I turned my back at him... At sabay nun ay bumuhos na yung mga mabibigat na luha... F*ck this situation..

Pumasok na ako sa kwarto ko.... Tinapon ang bag sa kung saan saka sumandal sa higaan ko at niyakap ang dalawa kong tuhod.

Iniimpit ko ang pag iyak ko... Until when..? when will I get over him?. Minsan lang naman siya dumaan sa buhay ko ah. Pero bakit ganito kalala ang epekto niya sa akin.?

"Kiel... Kiel.... Papasok ako"- mahinahong sabi ni kuya... Kaya agad kong inayos sarili ko. Pinunas mga luha ko at umupo ng maayos sa kama.

"Kiel.... Sorry about what I said earlier... Gusto ko lang sana ipa realize sayo na kailangan mo na siyang hayaan..."- Sabi ni kuya at naramdaman ko ang pag upo niya sa kama ko.. nakayuko lang ako... At hinahayaang matabunan ng magulong buhok ko ang mukha ko.

"Alam ko *hik* na *hik* man yun *hik* kuya eh"- humihikbing sabi ko sa kanya at unti unti siyang hinarap.. tas pag harap ko biglang umiba yung ekspresyon niya.. kung kanina parang lungkot na lungkot ngayon parang pinipigilan niyang tumawa ng malakas ... Eto na naman siya aasarin ako.

"Pfftt... Kahit kailan ampangit mo talaga umiyak"- sabi niya saka pinunasan ang mabasa kong mukha gamit ang laylayan ng t shirt niya. Pinayuko niya ako ng kaunti para abot.. nagulat nalang ako ng ipitin niya yung ilong.... Wahh... Pinag hahampas ko nalang braso niya kasi gusto niyang palabasin sipon ko dahil sa pag iyak..

"Kuya wag na nakaka hiya"- ngongo kong sabi.. kasi nakaka hiya naman talaga diba.. matanda na kaya kami.

"Che... Sige na pwede ba, ilabas mo na yan.. gagaan pakiramdam mo.."- sabi niya mukhang wala na talaga akong magagawa di naman niya ako titigilan nito. Kaya huminga ako ng malalim... Then Booooom. Haha

"Uy grabe andami..."- Sabi niya habang tinitignan yung damit niya. Kaya nahampas ko na naman siya sa braso.. haha

"Kuya naman eh...."- sabi ko at pinag salubong pa ang dalawa kong kilay...

"You know what me, mom, and dad misses you so damn much.... They told me to help you move on... Its been a year sister... Kailangan mo din siyang kalimutan.. and that kind of person, is not worth remembering....hindi siya karapat dapat isipin ng katulad mong maganda... Kase may gwapo kang kuya...--"- natigilan siya ng timitig ako sa kanya ng may blangkong muka..