SEN BENİM GÜNEŞIM'SİN

Bölüm 1

Anne ve  babamın kavgalarından bir nebze olsun uzaklaşmak için kendimi dışarı atmıştım. Her zamanki durağım şehrin merkezindeki kütüphaneydi. Sessiz , sakin ,kavga eden anne babanın tantanasından fazlasıyla uzak ve huzurlu . Mutluydum burada , kitaplarla olmaktan , onların ruhunu yaşamaktan . Elime geçen bir kitabı alıp okumaya başladım. Ne zaman yarısına geldiğimi anlamadım bile , kitap o kadar ilgi çekiciydi ki okudukça okuyasım geliyordu. Hayallere dalmıştım. Ancak telefonun sesiyle irkildim , arayan en yakın arkadaşım Sinan'dı ,açtım;

- Efendim Sinan
-Neredesin?,sesi telaşlı geliyordu.

-Şehir merkezinde bir kütüphanedeyim
-Bekle! Yarım saate oradayım ...

-Peki,bekliyorum..

telefonu kapattım . Sinan iyi biriydi , en azından benim için . Biz ikimiz çocukluk arkadaşıyız. Beş yaşımda ailemle birlikte buraya geldiğimizde Sinan'da buradaydı. Ne zaman evden kaçsam bana sahip çıkar başıma bir şey gelmesini engellerdi -bir kalkan gibi- . İlk mahalle arkadaşımdı . Ben 22 yaşındayım ve  o tam 17 seneden beri benim arkadaşım. Sinan benden iki yaş büyük . Bana hayat hikayesini anlattığında çok duygulanmıştım . Anne ve babasını küçük yaşta kaybetmişti . Kimseside yoktu . Hayatta sadece Sevilay Hanım yani Sinan'ın babaannesi kalmıştı. Onu canından çok seviyordu . Babaannesi de onu . Sinan çoktan gelmişti yanıma. 

- Başak sana ne oldu? Neye canın sıkıldı ? dedi ve bana sarıldı bir şey anlamadım . Aslında iyi hissediyordum ta ki o bana sarılmadan önce. O bana sarılınca birden tutamadım kendimi ve ağlamaya başladım . Hiç yapmadığı şeydi bana sarılması. Bana yine aynı şeyi sordu ve bende anlattım.

- Annemin ve babamın tartışmaları artık beni boğdu  Sinan. Ne yapacağımı bilmeksizin çıktım evden. Bu ikisinin kavgaları hiç bitmeyecek mi?

Hıçkırarak anlatıyordum her şeyi ve anlatmaya devam ettim.

- Sinan sanki ben bir şey desem sanki benle de kavga edecek gibi geliyor. O yüzden bir şey diyemiyorum.

Sinan'nın  aklına sanki bir şey gelmiş gibi görünüyordu . Bende duramadım ve sordum. 

-Aklında ne var Sinan ?
-Onlara bu hataları yaptıkları sürece nelerin ortaya çıkacağını anlamasını sağlamalıyız. Ama önce senin rahat bir nefes alman gerekiyor . Hadi kalk gidiyoruz.

*****

Reddetmeden ona uymuş ve sahil kenarına gelmiştik saat 22:00 geçiyordu.Aldırmadım.

"Ne zaman kavga etmeyi bırakıp beni düşünecekler acaba?"dedim vücüdumu ona doğru çevirip.Kafasını kaldırıp bana baktı,

"Bunu ancak zaman gösterir Başak."Kafamı anlamış gibi salladım ve önüme döndüm,onunda canını sıkmışa benziyordum.

"Özür dilerim Sinan" bana anlamaz gözlerle baktı "Neden?".

Küçük bir tebessüm edip elimi boşver anlamında salladım.

"Biliyormusun?Şu hayatımda senin gibi bir eş'e ihtiyacım var bana sahip çıkan ve huzur veren bir eş."Boynunu kıtlatıp boğazını temizledi bunu duyduğuna hiç sevinmemiş olsa gerek,Oysa hayatımda onun gibi bir eş istemiştim."

"Belki olur Başak,yani umarım olurda senin şu içimi karataran dertlerinden bi nebze olsun kurtulurum."omzuna sertçe vurarak ona kızdığımı belirtmek istedim."Sinan Atmaca Allah beni İnşaAllah başından alıkoymazda dırdırlarımla kafanın etini yerim!!"Başını geriye atıp sert bir kahkaha attı.sonra dudaklarını büzüp"İnşaAllah"

Kendimi toparladım ve ayağa kalktım"Bence saat daha fazla geç olmdan eve gidelim"dedim ki  yavaş yavaş yağmur atalamaya başlamıştı Sinana bakıp güldüm o ıslanmaktan hiç ama hiç hoşlanmazdı.Ama o an koşarak yanıma gelip beni belimden yukarı kaldırmıştı şok olan gözlerle ona bakıp'ne yapıyorsun sen'bakışı attım.

Islanmayı sevmemesine rağmen beni kucağında deli gibi çeviriyordu"Senden asla ayrılmam deli kız..."