Tanık

Bölüm 5

Öncelikle hikayenin devamı talep gördükçe gelicek bunu belirtmek istiyorum. Olumlu olumsuz eleştrilerinizide kendimi ölçmek adına, saygı çerçevesinde bekliyorum.Umarım ağız tadınıza layık birşeyler okuyabilmişsinizdir. :*

Uzun saatlerden sonra nihayet kamp alanına geldik. Otobüs bizi orta halli bir tesisin önünde bıraktı. Çadırları bu bölgenin çok uzağında kalmayacak şekilde kuracaktık. Herhangi bir aksilik söz konusu olduğunda buraya ulaşmamız gerekebilirdi.Saat öğlen iki olmuş ve hava bulutluydu. Fazla geçmeden bozacağının sinyallerini almıştık.

Hepimiz  hava iyice kararıp yağmur yağmadan çadır kurma işine giriştik. Allahtan adam mağazadayken çadırı kurmanın pratik yolunu göstermişti.Çadırı hızlıca kurdum. İçine şu plastik yer koruyuculardan serdim şişme yatağı şişirdim. Son olarak çadırın içine ve dışına ekstra tül korumasını taktım. Bütün alet ve edevatları çadırın içine koyduktan sonra kızlara bakmaya gittim.

Herkes benim kadar şanslı daha doğrusu becerikli değildi anlaşılan hala çadırıyla sarmaş dolaş olan insanlar, tüllerle cebelleşenler vardı. Bizim zeki kızlarımız iki tane yakışıklı oğlanı kafalamış çadırları onlara kurdurmuşlar. Bu manzara gerçekten komikti.Derin çocuğa teşekkür edeceğine  bir sürü ne yapmasıyla gerektiğiyle ilgili talimat veriyordu.Buraya geleli iki saat olmuştu hava tam olmasa da biraz kararmıştı. Arda’yla göz göze geldiğimizde oda işini henüz bitirmişti.

Hemen kafamı çevirdim.Çağla’nın yanına gittim. Anlaşılan erkekler büsbüyük bir kamp ateşi yakacaklardı aksi takdirde  bu kadar odundan ya küçük bir villa inşa edilirdi yada küçük bir ilçenin aylık ısınma ihtiyacı karşılanırdı. Tabi bizim odunlarda haklı kendi akranlarını görünce sevinçten ne yapacaklarını şaşırdılar.

Biz kızlar olarak kocaman bir piknik sofrası hazırladık  , herkes evden getirdiği yemekleri ortaya koydu. Hep beraber yemeklerimizi yedikten sonra çöpleri topladık. Hava iyice kararmıştı. Kararan havayla birlikte kocaman çamlar,meşelerde göğü delen canavarlara dönüşmüştü adeta. Uğursuzca öten baykuş sesleri ve alevden gelen çatırtılar ortamı iyice ürkütücü hale getirmişti.

Bütün işler bittikten sonra kampların vazgeçilmezi ,olmazsa olmazı korku hikayeleri anlatılmaya başlandı.Hepimiz ateşte ısıttığımız marshmellow’larımızı  kocaman açılmış iri iri gözlerle dinleyerek yiyorduk. Adının Efe olduğunu bildiğim gotik çocuk başka bir hikaye anlatmaya başladı.

“Bursa’nın İnegöl ilçesine bağlı Hasanpaşa köyünde kuzenimle beraber bir hafta tatil amaçlı ananeme ziyarete gitmiştik. Kaldığımız evin çervesi tamamen ormanlık alanla çevrili bizim kaldığımız evle beraber sadece 4 ev daha var ama birbirlerinden çok uzaktalar. Evin yapısı ve çevrede ki ufak sesler bizi çok korkutuyordu.

Gece olmuş yatağa yatmıştık birden ani bir sesle birinin cama vurduğunu gördük yavaşca perdeyi açtık ve baktık ki mahalleden çok yakın bir arkadaşımız, kuzenle beraber bu çocuğun burada bu saatte ne işi var diye sorduk, arkadaşımız beyler artık şu camı açın dedi.

Bizde şaşırmış bir şekilde camı açtık ve senin ne işin var orda diye sorduk o da bize hadi gelin bakın ilerde kim bekliyor bizi size sürpizim var yanımda kimi getirdim dedi. Bizde şaşırmış ve tutulmuş bir şekilde dışarı çıktık ormanda üçümüz yürümeye başladık az kaldı geldik diye bizi ormanda yaklaşık 45 dakika yürüttü. İyice korkmuştuk saat gece 2 buçuk, arkadaşımız tamam durun orası dedi bizde durduk, yavaşça arkanıza bakın dedi.

Yavaşça arkamıza döndük bir baktım benim eski kız arkadaşım sordum senin ne işin var bu saatte burda ne yapıyorsun manyak mısın dedim .Kız arkadaşım bana dedi ki onun ayaklarına bak dedi o dediği ise bizim en yakın arkadaşımız olan kişi, kuzenle beraber ayaklarına baktık ayakları kırıkmış gibi tersti birden kız arkadaşımla beraber gülmeye başladılar.Biz kuzenle beraber şok olmuştuk hareket edemiyorduk.Sonra ikisi birden gülerek kayboldular. Bizde ağlaya ağlaya eve doğru koştuk.